WYCIECZKA Nr 573 - Czarnożyły, Łagiewniki i Raczyn

TRASA WYCIECZKI i DANE STATYSTYCZNE : 

Łódź - Konstantynów Łódzki - Mirosławice - Lutomiersk - Czołczyn - Jerwonice - Szydłów - Zygmuntów - Puczniew - Jeziorko - Małyń - Kłoniszew - Nowy Świat - Sikory - Zygry - Zalesie - Borki Prusinowskie - Rzeczyca - Ralewice - Rożdżały - Rossoszyca - Rafałówka - Miedźno - Sieradz - Dębołęka - Tumidaj - Próba - Zapole - Nowa Wieś - Złoczew - Wola Rudlicka - Ostrówek - Gwizdałki - Nietuszyna - Czarnożyły - Łagiewniki - Raczyn - Opojowice - Staw - Masłowice - Starzenice - Sieniec - Raducki Folwark - Stanisławów - Osjaków - Strobin - Konopnica - Wrońsko - Brzyków - Kocina - Witoldów - Widawa - Rogóźno - Wola Wężykowa - Nowe Kozuby - Stare Kozuby - Sędziejowice - Lichawa - Dobra - Pruszków - Rososza - Sięganów - Łopatki - Podłaszcze - Łask - Kolumna - Dobroń - Chechło II - Chechło I - Pabianice - Ksawerów - Łódź
[27.09.2017. - 230,3 km, 22,6 km/h,  10:10 h]
ZDJĘCIA                FILMY                  GPS            

Mr SCOTT jedzie do... Czarnożył, Łagiewnik i Raczyna ! Trasa WYCIECZKI Nr 573.

Ponad tydzień czekałem na poprawę pogody i... wreszcie się doczekałem ! Słoneczną wycieczkę rozpoczynam na ul. Legionów 57 od popatrzenia na mural, którego autorem jest Robert Proch ps. "Tone" (zobacz WYCIECZKA Nr 208).

Zanim wyruszę na zaplanowaną trasę, mam w tej części miasta jeszcze coś do obejrzenia.

A mianowicie : skwer u zbiegu ul. Legionów i Cmentarnej, który w tym roku otrzymał nazwę "Komitetu Obrony robotników".

Komitet Obrony Robotników to jedno z najważniejszych ugrupowań opozycyjnych w PRL-u. Stał się on intelektualną i organizacyjną podstawą dla Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego "Solidarność", pierwszego za "żelazną kurtyną" niezależnego związku zawodowego

Oglądam także nowy mural, który pojawił na ścianie kamienicy przy ul. Cmentarnej 3.

Mural powstał w ramach Festiwalu Łódź Czterech Kultur, a jego autorką jest Hyuro (Tamara Djurovic) - artystka pochodząca z Argentyny.

Malowidło przedstawia grupę bosych chłopców, ubranych jedynie w szorty. Dzieło zostało tak namalowane, że niejako poza kadrem znajdują się twarze postaci. 

Z ul. Cmentarnej jadę do Parku "Zdrowie" pod pomnik czynu rewolucyjnego. 

Przejeżdżam przez zieleniec do ul. Konstantynowskiej i ruszam na trasę do wsi Czarnożyły. Jak zawsze dokumentuję przebieg wycieczki i robię dużo zdjęć.

 
Drewniak w Lutomiersku przy ul. Kilińskiego 1.

Most na rzece Ner we wsi Szydłów.

"Moje skrzyżowanie" w Puczniewie. Skręcam w lewo - na Jeziorko.

Jesienne drzewa w centrum Małynia.

Z Małynia pedałuję przez wsie Kłoniszew, Nowy Świat, Sikory, Zygry, Zalesie, Borki Prusinowskie i Rzeczycę do Ralewic.

Remiza strażacka OSP Ralewice.

Ralewice - przedwojenna remiza strażaków.

Potem obieram kurs na południe. Jadę przez Rossoszycę do mostu na Warcie w Sieradzu.

Z Sieradza zapitalam do wsi Tumidaj, gdzie robię serię pompek.

Brawo Mr SCOTT ! Ale z ciebie jest "Czadoman" !!! Szkoda, że nie było mnie tu 9 września, bo wystąpił gwiazdor disco polo i zaśpiewał hit "Ruda tańczy jak szalona".

Ze wsi Tumidaj jadę po DW nr 482 do Złoczewa. Patrzę z wiaduktu na drogę ekspresową S-8, przy której sterczy trupioblada BAZA OBCYCH... "ONI są wszędzie !!!" 👽

Pędzę dalej po drodze krajowej nr 45, która prowadzi do Wielunia.

Wjeżdżam na obszar powiatu wieluńskiego i gminy Ostrówek.

Super odcinek DK nr 45 w okolicy wsi Dąbrowa Miętka.

Śmigam dalej przez miejscowości Wola Rudlicka, Ostrówek, Gwizdałki i Nietuszyna. W końcu dojeżdżam do początku terenu gminy Czarnożyły. 

Sprawdzam mój rowerowy licznik i okazuje się, że przejechałem już ponad 109 km w czasie 4:22 h i średnią prędkości 25,2 km/h. Czyli całkiem nieźle się spisałem !

Jeszcze tylko parę machnięć rowerową korbą i już jestem w Czarnożyłach ! Rozpoczynam zwiedzanie i cieszę się, bo poznam dziś kolejną gminę woj. łódzkiego !!! 

Kolekcja starych samochodów, które oferowane są na sprzedaż na terenie posesji nr 87 przy DK nr 45. 

Za zgodą właściciela robię kilka zdjęć pojazdów. Wśród nich jest jedna perełka - model Rolls Royce z lat 60-tych XX wieku. 

Urząd Gminy Czarnożyły. Obecnie budynek jest w remoncie.

Czarnożyły to gmina wiejska w powiecie wieluńskim, która składa się z 11 sołectw. Na jej terenie mieszka ponad 4500 obywateli. Na budynku zawieszony jest herb gminy, którego barwy nawiązują do herbu rodowego Strzemię Brzostowskich – dawnych właścicieli Czarnożył. 

Tablica przez urzędem "Pamięci Tomasza Luboińskiego 1959-2012 Wójta Gminy Czarnożyły w latach 1998-2012".

Gminny Ośrodek Kultury w Czarnożyłach.

Remiza strażacka OSP Czarnożyły i dobrze zaopatrzony sklep.

Ulica prowadząca w kierunku osady Leniszki. Przebiega tędy szlak rowerowy EWI-13.

Kapliczka przy remizie z figurą św. Floriana.

Kościół p.w. św. Bartłomieja Apostoła w Czarnożyłach.

Jest to murowana, barokowa świątynia, ufundowana przez Joannę z Brzostowskich Leszczyńską w 1726 roku.  

Krzyż na placu przykościelnym z tablicą "W Parafii Św. Bartłomieja Ap. w Czarnożyłach posługę duszpasterską pełnili" i nazwiska księży.

Arkadowa brama od strony północnej z figurami świętych.

Św. Bartłomiej i św. Barbara.

Figura Matki Boskiej - kolumna przy parkanie świątyni.

Na wyposażeniu świątyni są trzy barokowe ołtarze : główny z obrazem „Matki Boskiej z Dzieciątkiem” i jego zastawą obraz patrona kościoła św. Bartłomieja oraz dwa ołtarze boczne. 

W podziemiach świątyni spoczywają zwłoki członków rodziny Brzostowskich, natomiast w prezbiterium wmurowany jest nagrobek z białego marmuru hr. Adama i Hipolita Brzostowskich.

Dom parafialny - plebania z końca XIX wieku.

Cmentarz parafialny w Czarnożyłach.

Obelisk z tablicą pamięci ofiar wojny polsko-bolszewickiej w latach 1918-1920 (ponownie odsłonięty w dniu 11.11.1995 r.).

Zbiorowa mogiła żołnierzy polskich ppor. Janusza Kolbińskiego, Edwarda Pietrzykowskiego oraz 4 nieznanych żołnierzy z 15 pp. "Wilków", którzy polegli w dniu 1 września 1939 r. w rejonie wsi Emanuelina w wyniku niemieckiego bombardowania.

Tablica na pomniku.

Płyta na mogile Michała Maryniaka (ur. 20.09.1898.-zm. 29.04.1976) - zasłużonego działacza społecznego, uczestnika Powstań Śląskich.

Po lewej stronie alei głównej, w głębi nekropolii, znajduje się monumentalna kaplica grobowa w stylu neobarokowym. 

Na mocno podniszczonej budowli umieszczone są tablice epitafijne.

"Ś.P. Z Różnowskich Antonina Pruska Ur. 19 października 1817 roku w Arcugowie w Księstwie Poznańskiem zm. 11 lipca 1901 roku w Czarnożyłach. Prosi o westchnienie do Boga".

"Ś.P. Stanisław Szczęsny hr. Tyszkiewicz ur. 4 października 1869 roku w Paryżu zm. 16 sierpnia 1903 roku w Dombrowie. Prosi o westchnienie do Boga" (chodzi zapewne o Dąbrowę kolo Wielunia).

Tablica z napisem "Solidarność "Anka" - niezłomna działaczka "Podziemnej Solidarności" Dolnego Śląska, odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski" na mogile Kazimiery Pacholik.

Ponik z krzyżem przy głównej alei.

Stare pomniki na mogiłach z początku XX wieku.

Figura Jezusa na ruinach starego mauzoleum grobowego.

Czarnożyły zamieszkuje aktualnie ponad 1100 osób. Na zdjęciu dom mieszkalny z 1931 roku.

Pierwotna nazwa wsi to Czarneżołny. Nazwę swoją zaczerpnęły od środowiska naturalnego. W języku staropolskim wyraz "żołna" oznacza dzięcioła, natomiast osadę Czarnożyły założono w miejscu, gdzie występowały liczne kolonie tych ptaków.

Ciekawie wyglądający dom przy głównej ulicy.

Przy DK nr 45 znajdują się zabudowania dawnego majątku ziemskiego.

Dworek zarządcy folwarku w Czarnożyłach.

Po II wojnie światowej na jego bazie utworzono Państwowe Gospodarstwo Rolne. Do dziś funkcjonuje młyn zbożowy. 

Zabudowania dawnej gorzelni.

Przychodnia zdrowia w Czarnożyłach.

Od południa Czarnożyły graniczą z osadą Wydrzyn.

Publiczna Szkoła Podstawowa w Czarnożyłach.

Oddział przedszkolny w Czarnożyłach.

Widok z placu przedszkola na kościół św. Bartłomieja.

Kończę na dziś swoją pierwszą wizytę we wsi gminnej Czarnożyły. Kieruję się w stronę osady Kolonia Czarnożyły.

Cały czas mam baczenie na dwie BAZY OBCYCH, które kaleczą krajobraz tutejszych miejscowości... "ONI są wszędzie" ! 👽

Po chwili dojeżdżam do wsi Łagiewniki i rozpoczynam zwiedzanie. 

Miejscowość historycznie należy do ziemi wieluńskiej. Ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od XV wieku. Wymieniona została w 1412 roku w dokumencie zapisanym w języku łacińskim jako Lagewnyky.

We wsi znajduje się drewniany kościół p.w. Ścięcia św. Jana Chrzciciela.

Dom Pański został wystawiony w 1623 r. (na miejscu poprzedniego z XV w.) kosztem Jana Brodnickiego, dziedzica wsi.

Następnie był odbudowany w 1805 roku przez Ignacego Ostrowskiego i przeniesiony w obecne miejsce.

Jest to kościół jednonawowy, konstrukcji zrębowej, orientowany, zbudowany z drewna modrzewiowego.

Wyposażenie świątyni : ołtarz główny z drugiego ćwierćwiecza XVII wieku, polichromowany krucyfiks na belce tęczowej.

"Chrzest Jezusa w Jordanie" - obraz w ołtarzu głównym oraz w zwieńczeniu obraz św. Walentego.

Ołtarz boczny z obrazem św. Rodziny przy symbolicznym stole, w zwieńczeniu obraz św. Anny Samotrzeć.

Ołtarz boczny z obrazem "Opłakiwanie" z 1840 roku ( w zwieńczeniu obraz Św. Antoni z Dzieciątkiem).

Ambona Domu Bożego.

Drewniana chrzcielnica z XVII wieku.

Chór muzyczny świątyni.

Stacje Drogi Krzyżowej w formie polichromii oraz portrety świętych.

Remont kościoła został przeprowadzony z wykorzystaniem funduszy europejskich (projekt "Wzmocnienie roli szlaku bursztynowego i innych szlaków turystycznych w zintegrowanym produkcie turystycznym województwa łódzkiego").

Cmentarz parafialny w Łagiewnikach.

Ołtarz polowy na terenie nekropolii. 

Pamiątkowa tablica z 2006 roku : "Ołtarz polowy zbudowany ze składek mieszkańców Łagiewnik i Platonia. Inicjatorami budowy była Rada Parafialna i Ks. Mariusz Walczyk... ".

Krzyż na mogile Heniutka Nieniewskiego z 1893 roku.

Tu spoczywa "Ś.P. Edmund Kiedrowski doktór medycyny przeżywszy lat 66 zmarł 5 listopada 1900 r. Cześć jego pamięci".

Remiza strażacka OSP Łagiewniki.

Szkoła podstawowa w budynku dawnego dworu z przełomu XVIII/XIX wieku.

"Publiczna Szkoła Podstawowa im. bł. ks. Ludwika Gieryngiera proboszcza Parafii Św. Tekli w Raczynie w latach 1939-1941. Oddał życie za wiarę i ojczyznę. Staraniem dyr. szkoły E. Hadrysia, ks. E. Walczyka i mieszkańców parafii imię tej szkole nadano w roku 2002".

Naprzeciwko szkoły znajduje się zadbane gospodarstwo z ciekawym wystrojem ogrodu.

Jest tam nawet żyrafa !

Nazwa "łagiewniki" określała mieszkańców osad zajmujących się wyrobem łagwi tj. naczyń z drewna lub skóry używanych do przenoszenia i przechowywania napoi w okresie kiedy wyrób i używanie szkła nie było jeszcze rozpowszechnione.

Wyjeżdżam z Łagiewnik drogą powiatową nr 4545E, która została wyremontowana w 2009 roku w ramach Narodowego Programu Przebudowy Dróg Lokalnych.

Jadę prosto "w paszczę lwa" - przede mną wirująca śmigłem BAZA OBCYCH 👽 "ONI są wszędzie" !!!
 

Szybko dojeżdżam do miejscowości Raczyn - ostatniego z głównych celów dzisiejszej przygody.

Rozpoczynam zwiedzanie od cmentarza parafialnego.

Pierwsza wzmianka o miejscowości występuje w akcie konfederacji szlachty wielkopolskiej z 1352 roku jako "Boguslaus de Raczeno". 

Pomnik na grobie rodziny Daszkiewiczów z 1896 roku.

Ś.P. Ks. Kanonik Bolesław Powązka *03.04.1929 †20.02.2009 Przyszedłem aby służyć".

We wsi znajduje się drewniany kościół p.w. Świętej Tekli.  

Parafia Raczyn powstała przed 1459 rokiem. Dom Boży wzniesiony został na początku XVII wieku. Powiększony go w 1938 roku.

W kościele znajdują się trzy barokowe ołtarze, a na belce tęczowej krucyfiks z XVIII wieku. 

W dniu 6 maja 2001 r. świątynia została podniesiona do rangi sanktuarium bł. Ludwika Rocha Gietyngiera i bł. Marii Kanuty Chrobot. "W tym kościele 23.V.1896 została ochrzczona bł. s. Kanuta z d. Józefa Chrobot".

Na placu przykościelnym rośnie pomnikowy okaz dębu szypułkowego.

Obok kościoła stoi dzwonnica z przełomu XVIII/XIX wieku.

Obiekt był restaurowany w ramach projektu współfinansowanego przez Unię Europejską z EFRR.

Kościół parafialny w Raczynie jest wpisany w rejestr zabytków woj. łódzkiego.

Plebania - dom parafialny.

Miejscowość stanowi gniazdo rodziny Raczyńskich herbu Nałęcz. Z rodziny tej wywodzi się Edward Bernard Raczyński Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej na uchodźstwie w latach 1979 - 1986.

Przedszkole w Raczynie.

Kapliczka z figurą "Bł. Ks. Ludwik R. Gietyngier 1904-1941. Męczennik za wiarę".

Dom ludowo - strażacki (wybudowany w 1973 roku).

Obecnie wieś liczy sobie 589 mieszkańców.

Kończę poznawanie wsi Raczyn i dojeżdżam do drogi krajowej nr 45.

Jadę prosto do wsi Opojowice.

Remiza strażacka OSP Opojowice.

W centrum miejscowości znajduje się niewielki staw.

Stoi przy nim kaplica p.w. św. Anny.

Pędzę dalej na wschód do wsi o nazwie Staw.

Remiza strażacka OSP Staw.

Kapliczka przy strażnicy z figurą św. Floriana i tablicą "Ofiarodawcy figurki M. i J. Sadowscy 1997".

W tych okolicach nie jest bezpiecznie... 👽 "ONI są wszędzie" !!!

Wyjeżdżam ze wsi Staw, mając po prawej stronie widok na DK nr 74.

Docieram do mostu nad rzeką Pyszna.

Pyszna liczy około 30 km długości. Jej źródła znajdują się w pobliżu Czastar, na terenie Wysoczyzny Wieruszowskiej. 

Następnie pedałuję przez Masłowice i Starzenice. Do dotarciu do drogi woj. nr 488 kieruję się do wsi Sieniec. 

Jadę do drogi krajowej nr 74, która posiada szerokie pobocze.

Pedałuję w cudownej, jesiennej scenerii przez Raducki Folwark.

Szybkim tempem dojeżdżam do Osjakowa i mostu na rzece Warta.

Mr SCOTT - nieustraszony odkrywca skarbów regionu łódzkiego !

 Podjeżdżam pod kościół p.w. św. Kazimierza Królewicza, który widziałem po raz pierwszy podczas WYCIECZKI Nr 519.   

Dziś mam farta, bo świątynia jest otwarta. Wchodzę do środka i oglądam wyposażenie Domu Bożego.

Murowana świątynia została zbudowana w latach 1909-1914 dzięki staraniom księdza Bolesława Michnikowskiego.

Przed ołtarzem głównym stoi nowy ołtarz soborowy z ambonką wykonany z trawertynu. 

W ołtarzu głównym znajdują się rzeźby z postaciami Chrystusa Króla oraz Świętych Piotra i Pawła. 

Prezbiterium świątyni ozdobione jest piękną polichromią ze scenami biblijnymi.

Obraz Matki Boskiej Częstochowskiej "Pod Twoją obronę uciekamy się".

W 2015 r. staraniem proboszcza ks. Marka Ptaka, świątynię wpisano do rejestru zabytków, co umożliwiło podjęcie poważnych prac renowacyjnych.

Ambona z postaciami czterech ewangelistów.

Barokowy ołtarz boczny z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej z XVIII wieku.

Współczesna chrzcielnica i figura Matki Bożej. 

Boczny ołtarz Świętej Jadwigi Śląskiej.

"Jezus z krzyża zdjęty" - XIII Stacja Drogi Krzyżowej.

Chór muzyczny i organy kościoła.

 Tablica z nazwiskami fundatorów nowego oświetlenia.

Spiralne, żelazne schody prowadzące na chór muzyczny.

Na wyposażeniu Domu Bożego pozostaje m.in. późnogotycka chrzcielnica z XVI wieku.

Krucyfiks w kruchcie i pamiątkowa tablica "Niech Twoje jasne oblicze rozjaśni się nad tymi, których zadławiła ludzka nienawiść. Ks. Emanuelowi Hadasiowi - Prob. Osjakowskiemu i pomordowanym w Osjakowie w latach 39-45 Parafianie".

Z Osjakowa kieruję się na teren gminy Konopnica.

Przejeżdżam obok remizy strażackiej OSP Strobin.

Dziś tylko przemykam przez Konopnicę, bo słońce zachodzi, a do domu jeszcze daleko...

Śmigam dalej przez wieś Wrońsko.

Po dotarciu do drogi woj. nr 481 skręcam w prawo do wsi Brzyków.

Zaglądam pod kościół p.w. Świętego Jana Chrzciciela, który wybudowano w latach 1860–1872.

Tablice w kruchcie "Księża proboszczowie Parafii Brzyków" oraz "Wierni Bogu i Ojczyźnie księża Parafii Brzyków" z nazwiskami duchownych, którzy zginęli w Powstaniu Styczniowym 1863 r. oraz w obozie koncentracyjnym w Dachau.

"Historia kościoła parafialnego w Brzykowie".

Na wyposażeniu kościoła pozostaje ołtarz główny św. Anny, boczne – Chrztu Pana Jezusa oraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy.

Ołtarz główny brzykowskiej świątyni.

Tutejszy proboszcz Kazimierz Jany, kapelan w oddziale Makarego Drohomireckiego, poległ 15 lutego 1863 w lasach lipieńskich pod Pyszkowem. 

Brzyków to osada leżąca przy trasie łączącej Łask z Wieluniem, a jej historia sięga XIV wieku. Już w XV wieku arcybiskup gnieźnieński Wincenty Kot erygował tu parafię. 

Poprzedni, drewniany kościół, który konsekrowano w 1601 roku, stał na wzgórzu w Brzykowie niemal dwieście lat i uległ zniszczeniu pod koniec wieku XVIII. 

Ruszam dalej do wsi Kocina i Witoldów.

Ten fragment DW nr 481 jest rewelacyjny ! Zjeżdża się z górki aż do Widawy.

Przy szosie tylko tyle zostało z przepięknego pola obsianego jeżówką purpurową (zobacz zdjęcia z WYCIECZKI Nr 561).

Po dotarciu na rynek w Widawie, robię sobie ostatni postój przy pomniku Tadeusza Kościuszki.

"W hołdzie Tadeuszowi Kościuszce oraz bohaterom walczącym o wolność i niepodległość naszej Ojczyzny. Mieszkańcy Gminy Widawa. Widawa 2017 r.".

Potem już się nigdzie nie zatrzymuję, tylko wytrwale kręcę korbą aż do samej Łodzi. Super wycieczkę kończę na ul. Piotrkowskiej, pod gablotami z reklamami miejskich wydarzeń.

Już za dwa dni rozpocznie się w Łodzi kolejna edycja "Light Move Festival". Jest to jeden z największych festiwali światła w Europie. Siódma już edycja Festiwalu Światła rozpocznie się 29 września. Hasło tegorocznej imprezy „No limits - szlakiem awangardy”. Oczywiście pójdę obejrzeć wspaniałe pokazy !

Wracam bezpiecznie do domu i zerkam na mój rowerowy licznik. Wow ! Przejechałem galanty dystans 230 km i jestem bardzo rad, że poznałem dziś kolejne, malownicze zakątki regionu łódzkiego 😀