WYCIECZKA Nr 344 - Tomaszów Mazowiecki

TRASA WYCIECZKI i DANE STATYSTYCZNE : 

Łódź (Sienkiewicza, Park Sienkiewicza, Kilińskiego, Przybyszewskiego, al. Śmigłego-Rydza, Niższa, Śląska, Młynek, Wełniana, Kotoniarska, Tomaszowska, Kolumny, Kalinowskiego) - Posada - Stefanów - Giemzów - Giemzówek - Wola Rakowa - Nowiny - Wardzyn - Dalków - Zawodzie - Czarnocin - Remiszewice - Kalinów - Będków - Rosocha - Wykno - Rudnik - Kolonia Olszowa - Olszowa - Olszowa Piaski - Maksymów - Wygoda - Bielina - Kolonia Dębniak - Dębniak - Łazisko - Niebrów - Tomaszów Mazowiecki - Komorów - Zaborów - Tobiasze - Sangrodz - Ujazd - Niewiadów - Lipianki - Ciosny - Janków - Rokiciny - Rokiciny Kolonia - Nowe Chrusty - Stare Chrusty - Borowa - Gałków Mały - Justynów - Andrespol - Łódź (Rokicińska, al. Piłsudskiego, Kopcińskiego, Narutowicza, Plac Dąbrowskiego) 
[23.02.2015. - 132 km, 25,38 km/h, 5:12:13 h]
ZDJĘCIA                   FILMY                  GPS             

Mr SCOTT jedzie do... Tomaszowa Mazowieckiego !

A może byśmy tak, najmilszy,
wpadli na dzień do Tomaszowa ?
Może tam jeszcze zmierzchem złotym
ta sama cisza trwa lutowa... 😀

Mr SCOTT przymierzał się do tej wycieczki od dawna ! Tęsknota za Tomaszowem Mazowieckim była tak wielka, że nie czekam do wiosny, tylko jadę już teraz ! Zaczynam w zabytkowym Parku im. Henryka Sienkiewicza. 

Park wybudowany został w roku 1896 wg projektu Teodora Chrząńskiego. Oddano go do użytku w 1899 r. jako trzeci publiczny zieleniec w Łodzi. Imię Henryka Sienkiewicza nadano parkowi w 1916 r. po śmierci pisarza. Panuje w nim niepowtarzalna atmosfera i bardzo lubię tu zaglądać. Mr SCOTT wyjechał stąd kiedyś na swoją WYCIECZKĘ Nr 81.

Wbrew powszechnej opinii, Łódź jest jednym z nielicznym miast w Europie, o tak dużej ilości zieleni. Żeby udać się na spacer, nie trzeba wcale jechać aż do Łagiewnik. W dawnym "Ogrodzie Mikołajewskim" znajduje się m.in. dwa place zabaw dla dzieci.

Jeden z nich przylega do ogrodzenia posesji od strony ul. Sienkiewicza i Tuwima. Na murze znajdują się kolorowe graffiti, przedstawiające bohaterów i postacie z bajek. Z inicjatywy Stowarzyszenie "Na co dzień i od święta", w dniach od 17 do 21 września 2011 roku, powstało malowidło poświęcone polskiemu komiksowi dla dzieci.

Na rowerze jedzie Bromba - "nieco większe od wiewiórki stworzonko o różowym futerku, dyplomowana specjalistka od mierzenia i ważenia". Mr SCOTT był na początku przekonany, że jest to OBCY 👽

Mural powstał z okazji odbywającego się co roku w Łodzi Międzynarodowego Festiwalu Komiksu i Gier (30 września – 2 października 2011). Jego organizatorami byli : Stowarzyszenie Twórców "Contur" i Łódzki Dom Kultury, współorganizatorami Urząd Miasta Łodzi i Urząd Marszałkowski Województwa Łódzkiego, a głównym sponsorem – Grupa Atlas.

 Autorem muralu jest Piotr Saul - prawdziwy multiartysta : malarz, beatboxer, tancerz, happener. To absolwent Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, który swoją pracę magisterską poświęcił wrocławskiemu street artowi.

"Nieziemska" Bromba.

Bromba i Mr SCOTT.

Wkomponowany w przestrzeń placu zabaw, kolorowy mural jest doskonałym tłem do rozwijania dziecięcej wyobraźni i okazją do przypomnienia najbardziej popularnych komiksów, a przede wszystkim zachętą do sięgnięcia po komiksową książkę.

Ulubiony bohater małego Mr SCOTT'a - Koziołek Matołek.

Na ścianie przy placu zabaw znalazły się postacie, które znane są wszystkim z popularnych komiksów : Profesor Nerwosolek, Tytus, Romek i A’Tomek, Kudłaczek (na zdjęciu), Bąbelek, Kleks, Kajko, Kokosz i inni.

Na placu zabaw jest oczywiście duża piaskownica z żółtym piaskiem ! Chyba nie ma dziecka, które nie lubiłoby bawić się w piaskownicy. Pamiętacie swoje dzieciństwo ? To były takie beztroskie czasy.

W Parku im. Sienkiewicza znajduje się Miejska Galeria Sztuki, która powołana została w 1924 roku dzięki staraniom ławników z Wydziału Oświaty i Kultury, łódzkiego Magistratu i poparciu prezydenta miasta Mariana Cynarskiego. Budynek powstał w 1904 roku z przeznaczeniem na cukiernię-kawiarnię i pijalnię wód mineralnych i taką funkcję spełniał do 1924 roku.

Przy głównej alei prowadzącej od ul. Sienkiewicza do ul. Kilińskiego, położony jest ogromny głaz narzutowy. Przytwierdzona jest do niego tabliczka poświęcona pamięci prof. Edwarda Potęgi, działacza i prezesa w okresie powojennym Ligi Ochrony Przyrody, założyciela Towarzystwa Przyrodniczego im. Stanisława Staszica oraz Muzeum Przyrodniczego w Łodzi. Głaz o obwodzie 11 metrów uznany został za pomnik przyrody.

Od strony ul. Kilińskiego, w parku znajduje się drugi plac zabaw dla milusińskich.

Na terenie zieleńca rośnie wiele gatunków drzew i krzewów. Dwadzieścia jeden starych drzew (buki, klony, lipy), uznanych zostało za pomniki przyrody.

W najbliżej okolicy miejsca zabaw, przy rozwidleniu parkowych alejek, ustawiony jest bardzo szczególny pomnik.

Jest to rzeźba Plastusia – głównego bohatera książki Marii Kownackiej i serialu animowanego dla dzieci.

To jeden z mini-pomników na szlaku "Łódź Bajkowa". Z tej serii widziałem już Misia Uszatka (ul. Piotrkowska 87), kota Filemona i Bonifacego (przed Muzeum Kinematografii), pomnik Maurycego i Hawranka (przed łódzkim ZOO), pingwina Pik-Poka (przed aquaparkiem "Fala") oraz bohaterów filmu "Zaczarowany ołówek" (przed Łódzkim Domem Kultury). Mr SCOTT'owi brakuje do pełnej kolekcji jeszcze dwóch rzeźb : wróbla Ćwirka w Parku Źródliska i Trzech Misi (Misia, Bartek oraz Kuba), które stoją przy ul. Milionowej w Skansenie łódzkiej Architektury Drewnianej.

Pomnik Plastusia odsłonięty został w dniu 10 października 2012 roku. Popularny stworek z plasteliny ma ponad 80-lat. Pierwsze opowiadania Marii Kownackiej o Plastusiu publikowane były w 1931 w "Płomyczku", a w 1936 ukazały się jako książka. Postać rozsławił serial "Se-Ma-Fora" z 1980 roku z lalkowymi sekwencjami. Animatorzy ożywili nie tylko Plastusia, ale wszystkich jego przyjaciół z piórnika - dwie gumki, długopis, ołówek, linijkę i igłę z nitką. Postać Plastusia zaprojektował Adam Kilian.

Plastuś to już piąta bajkowa rzeźba w Łodzi, która znalazła swoje miejsce w ramach tworzenia szlaku turystycznego "Łódź Bajkowa". Nasz bohater nie przypadkowo trzyma dzwonek, ponieważ w pobliżu znajduje się Szkoła Podstawowa nr 173.

Projekt "Łódź Bajkowa" jest finansowany m.in. ze środków UE w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Łódzkiego, a jego realizacją zajmuje się oddział turystyki w Biurze Promocji, Turystyki i Współpracy z Zagranicą Urzędu Miasta Łodzi.

Z parkowych alejek widać dziś doskonale secesyjną kamienicę przy ul. Tuwima 15a oraz apartamentowiec "Solaris".

Kieruję się teraz w stronę budynku Muzeum Przyrodniczego Katedry Zoologii Doświadczalnej i Biologii Ewolucyjnej Uniwersytetu Łódzkiego.

Wyjeżdżam z pięknego zieleńca, przez bramę od strony ul. Kilińskiego.

Jadę do skrzyżowania ul. Kilińskiego z al. Piłsudskiego, które jest obecnie nieprzejezdne.

W centrum Łodzi wielki rozgardiasz, bo ciągle trwa przebudowa trasy W-Z. Ta niezwykle ważna arteria, ma być gotowa w październiku 2015 roku. Ciekawe czy tak się stanie ?

Z ul. Kilińskiego odbijam w lewo w ul. Przybyszewskiego, przejeżdżając obok siedziby łódzkich strażaków. Przy ul. Przybyszewskiego 60a znajduje się Jednostka Ratowniczo-Gaśnicza nr 5 Państwowej Straży Pożarnej. 

Z ul. Przybyszewskiego skręcam w prawo w al. Śmigłego-Rydza i korzystam w bezpiecznej drogi rowerowej. Jadę wzdłuż bloków osiedla mieszkaniowego, należących do ul. Podgórnej.

Na ścianie bloku przy ul. Podgórnej 60, powstał niedawno romantyczny mural.

Przedstawia morze i plażę, na której zacumowana jest drewniana łódka. I to jest właśnie Łódź !!!

Wyjeżdżam z miasta sprawdzoną trasą, kierując się do miejscowości Wola Rakowa. Tam skręcam w drogę na Pałczew.

Przed wjazdem do Pałczewa, skręcam w lewo w stronę wsi Wardzyn. W centrum znajduje się staw i zabudowania dawnej szkoły. Obecnie mieści się w niej Ośrodek Rehabilitacyjno-Leczniczy "Sosnowa Aleja".

Jadę po drodze prowadzącej z Brójec do Czarnocina.

Przed dojazdem do Dalkowa, przy skrzyżowaniu z drogą do Kurowic, stoi kapliczka w formie krzyża.

Szybkim tempem docieram do skrzyżowania z drogą na linii Zamość-Zawodzie. Już z daleka widać taflę zalewu w Czarnocinie.

Przy drodze w stronę Zawodzia, ustawiona jest kapliczka słupkowa, która ogrodzona jest niskim płotkiem i przystrojona kolorowymi wstążkami.

Przytwierdzona jest do niej granitowa tablica z napisem "V 13.I.1964. Mianowanie na kardynała przez Papieża Pawła VI. "Jakże musiał czuć się Wojtyła, gdy sześć tygodni po otrzymaniu kardynalskiego kapelusza w Ludźmierzu mała dziewczynka, która go witała wyraziła nadzieję, że zostanie on Papieżem. Co czuł, gdy berło Matki Bożej Ludźmierskiej wypadając z Jej rąk znalazło się w jego dłoni".

Przed wjazdem do Czarnocina, podziwiam piękny widok na rzekę Wolbórkę.

Czarnocin znamy doskonale chociażby z WYCIECZKI Nr 48.

W Czarnocinie skręcam w lewo w ul. Reymonta.

Mamy z niej piękny widok na największą w Polsce plantację trawy rolowanej.

Pedałuję po idealnie równej nawierzchni, która wyłożona jest jasną mieszanką asfaltu. Mijam rozjazd w lewo do wsi Zamość.

W tej części Czarnocina nie ma wcale żadnych zabudowań. Przy zakręcie ul. Reymonta, pod wysokim drzewem stoi murowana kapliczka. Są to niezwykle malownicze tereny regionu łódzkiego.

Ulica Reymonta łączy się z ul. Poniatowskiego. Po skręcie w lewo, wyjeżdżam z Czarnocina.

Po przejechaniu kilkunastu metrów, staję przed dwoma tablicami informacyjnymi.

Skoro "Gmina Będków Wita" to znak, że w tym miejscu kończy się terytorium Gminy Czarnocin.

Na drugiej, niebieskiej tabliczce, znajduje się napis "Powiat Tomaszowski Gmina Będków".

Przy przejeździe kolejowym znajduje się niewielki budynek starej nastawni, na którym od lat straszy wulgarny napis "Na chuj się gapisz ?".

Jestem przy linii kolejowej na trakcie z Warszawy do Katowic. Jest to dawny przystanek Czarnocin, który od stycznia 2010 roku nosi nazwę Wolbórka. To właśnie tutaj stała zabytkowa poczekalnia, która została przeniesiona do Skansenu Rzeki Pilicy w Tomaszowie Mazowieckim. Z tą stacją związany jest Władysław Reymont. W poczekalni stacji Wolbórka, nasz słynny noblista pisał swoje powieści.

Za torami rozpoczyna się terytorium osady Remiszewice.

Przejeżdżam przez całą wieś, mając wspaniały widok na Będków.

Dojeżdżam do drogi wojewódzkiej nr 716 (w prawo do Moszczenicy, prosto do sioła Rzeczków).

Skręcam w lewo i wjeżdżam do Będkowa.

Przejeżdżam przez most na rzece Wolbórka.

Po dojechaniu do parku wiejskiego, kieruję się w prawo w drogę na Ujazd.

Mijam zabytkowy kościół p.w. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny.

Wolnym tempem przejeżdżam przez historyczne centrum Będkowa, do skrzyżowania na linii Lubiatów-Sługocice (to w lewo).

Wyjeżdżam z Będkowa pedałując do osady Rosocha.

We wsi znajduje się zabytkowy kościół p.w. św. Zygmunta, który został zbudowany w 1762 roku z fundacji biskupa Jana Dębowskiego.

Parafia w Rososze jest starsza od tej w Będkowie, bowiem istniała już w XIV wieku. Na początku XV wieku do parafii rososkiej należały wsie : Będków, Będkówek, Ceniawy, Drzazgowa Wola, Gutków, Rosocha, Rudnik, Wykno i Zacharz.

Świątynia została całkowicie wykonana z drewna modrzewiowego i jest dostępna tylko podczas jednej mszy, która odprawiana jest w każdą niedzielę oraz za pozwoleniem księdza proboszcza z Będkowa. W ołtarzu głównym znajduje się rzeźba św. Zygmunta z pierwszej połowy XVI wieku.

Z Rosochy przenoszę się do wsi Wykno.

Śmigam cały czas na wschód, przez skrzyżowanie na odcinku Sługocice-Gutków.

Droga nie jest w tych okolicach zbyt dobra, ale ruch na niej niewielki. Szybko docieram do wsi Rudnik.

W centrum tej miejscowości znajduje się duże skrzyżowanie, gdzie rozchodzą się drogi do Brzustowa (to w lewo), dalszej części sioła Rudnik oraz Ewcina i osady Ceniawy (w prawo). Jest tam bardzo dobrze zaopatrzony sklep spożywczo-przemysłowy.

Po chwili wjeżdżam na obszar należący do gminy Ujazd. "Gmina Ujazd Wita" - taki ładny witacz z herbem tej miejscowości, ustawiony jest przed wjazdem do wsi Kolonia Olszowa.

Przede mną przejazd po równej warstwie szarej nawierzchni, która prowadzi w szpalerze lipowej alei.

Mijamy rozjazd w lewo do wsi Olszowa i za starym folwarkiem, skręcamy w prawo do wsi Olszowa Piaski. Jadę na płd.-wschód przez wieś Maksymów, do skrzyżowania z drogą na linii Ujazd-Wolbórz. Dalej cały czas prosto, przez osady o nazwie Wygoda, Bielina, Dębniak i Kolonia Dębniak.

Sprawnie dojeżdżam do wsi Łazisko, gdzie ustępuję pierwszeństwa przejazdu jadącym na trasie Tomaszów Maz.-Wolbórz.

Koniec osady Łazisko wypada przed wiaduktem, który rozciągnięty jest nad trasą ekspresową S-8.

Szybki zjazd z górki przez kawałek wsi Niebrów i wjeżdżam do Tomaszowa Mazowieckiego. Jadę po ul. Mostowej, do mostu na rzece Wolbórka.

Przez Tomaszów przepływa sześć aż rzek : Pilica, Wolbórka, Czarna, Piasecznica, Lubochenka i Rajcha.

Za mostem rozpoczyna się ul. Hallera, którą dojeżdżam do ul. Bema. Dalej ok. 300 metrów na południe do ul. Piłsudskiego i zachodniego krańca Tomaszowa Mazowieckiego.

Mr SCOTT ma na dziś taki plan, że przejadę sobie trasą podobną do tej z 2012 roku i zobaczymy, co też się w mieście zmieniło od czasu niezapomnianej WYCIECZKI Nr 118.

Na początek zaglądam na ul. Piłsudskiego 72, pod bramę wjazdową prowadzącą na teren jednostki wojskowej.

Wejście na teren wojskowy strzeżone jest przez uzbrojone, cywilne formacje ochronne. Budynek dyżurki obłożony jest mozaiką z kamienia w kolorze maskującym - tzw. moro. Na ścianie zawieszona jest "Gapa" - odznaka przedstawiająca stylizowanego orła, symbol szeroko rozpowszechniony w polskim lotnictwie wojskowym.

Stacjonują tutaj jednostki podległe 25. Brygadzie Kawalerii Powietrznej im. Księcia Józefa Poniatowskiego.

Są to odpowiednio : JW Nr 4389, JW Nr 4390, JW Nr 4392, JW Nr 4713 i JW-25 Grupa Zabezpieczenia Medycznego Nr 5353 w Tomaszowie Mazowieckim.

Brama wjazdowa posiada wbudowane w część środkową, symbole polskiego orzełka wojskowego.

Przed wejściem na teren jednostki utworzono wspaniale zagospodarowany skwer. W jego centralnym miejscu stoi pomnik mjr. Henryka Dobrzańskiego - Hubala, legendarnego dowódcy Oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego i Okręgu Bojowego Kielce.

Na murze otaczającym jednostkę wojskową można obejrzeć kilka pamiątkowych tablic związanych z historią Wojska Polskiego. Na tej płycie z czarnego marmuru, umieszczono inskrypcję z wykonanych w brązie liter "W tych koszarach w latach 1955-2000 funkcjonował 41 Ośrodek Szkolenia Specjalistów Samochodowych im. Mjr Henryka Dobrzańskiego Hubala, w którym wyszkolono na rzecz gospodarki narodowej i obronności kraju ok. 70 tys. specjalistów".

Nad tablicą zawieszona jest odznaka 41. Ośrodka Szkolenia Specjalistów Samochodowych im. Mjr Henryka Dobrzańskiego Hubala z herbem Tomaszowa Maz. i datą - rok "1955".

Na murze jednostki zawieszona jest wykonana w brązie tablica z wytłoczoną inskrypcją "Mjr HUBAL zginął 30.04.1940 r. pod Anielinem. Pośmiertnie przewieziony został przez żołnierzy niemieckich na teren tutejszych koszar. Tu skończył się szlak czynu legendarnego majora a rozkwita Hubalowa tradycja. Czerwiec 1997 r.".

Na kolejnej tablicy przedstawiono graficzny wykres szlaku bojowego II-go Dywizjonu 4 Pułku Artylerii Ciężkiej podczas wojny obronnej 1939 roku.

Na cokole pomnika znajduje się napis "Mjr HUBAL Henryk Dobrzański 1897-1940".

Kapitan Mr SCOTT pokłonił się nisko i zasalutował legendarnemu Hubalowi.

W podcieniach usytuowanych wzdłuż południowej części muru, zorganizowano wystawę poświęconą tradycji 25 Batalionu Dowodzenia, Szlaku Żołnierskiej Chwały wydzielonego oddziału W.P. oraz patronowi mjr H. Dobrzańskiemu Hubalowi.

Tablica z wiadomościami na temat 25 Batalionu Dowodzenia. Obecnie struktura 25.Brygady Kawalerii Powietrznej wygląda następująco : Tomaszów Mazowiecki :
– 25. batalion dowodzenia,
– 7. batalion kawalerii powietrznej,
– 25. kompania remontowa,
– 25. grupa zabezpieczenia medycznego,
Nowy Glinik :
– 7. dywizjon lotniczy,
– Powietrzna Jednostka Ewakuacji Medycznej,
– 25. kompania zaopatrzenia,
Leźnica Wielka :
– 1. batalion kawalerii powietrznej,
– 1. dywizjon lotniczy.

Tablica pt. "Patron 25 bdow Mjr Henryk Dobrzański Hubal" z Jego życiorysem, wskazaniem awansów i odznaczeń.

Plansza pt. "Szlak żołnierskiej chwały Wydzielonego Oddziału wojska Polskiego".

Tablica ze zdjęciami pt. "W trosce o ciągłość Hubalowej tradycji".

Wracam na ul. Piłsudskiego i kieruję się do centrum miasta. Za chwilę dojadę do ronda, gdzie rozchodzą się drogi na Łódź, Opoczno, Radom i Inowłódz.

Na placu pośrodku ronda ustawiony jest pomnik "Poległym Legionistom Piłsudskiego – Towarzysze Broni", który przywrócono miastu po 62 latach. Został odsłonięty podczas uroczystości w dniu 11 listopada 2001 roku.

Zmierzam dalej po ul. Piłsudskiego do placu noszącego imię Tadeusza Kościuszki, będącego centralnym rynkiem Tomaszowa Mazowieckiego.

Plac Kościuszki został założony w okresie planowej budowy miasta, w pierwszej połowie XIX wieku.

W początkowym okresie, do połowy XX wieku, plac był prawie w całości wybrukowany i wykorzystywany jako targowy. Później nadano mu charakter reprezentacyjny, przy czym pełnił on funkcje węzła komunikacji autobusowej – miejskiej i podmiejskiej.

W ostatnim dwudziestoleciu jego elementy wystroju architektonicznego uległy degradacji, a wobec zlokalizowania w sąsiedztwie targowiska, przestrzeń placu stała się przede wszystkim parkingiem samochodów osobowych.

Na placu Kościuszki w przeszłości istniał ważny obiekt kultu w postaci Cerkwi p. w. św. Michała Cudotwórcy konsekrowanej 7 listopada 1901 roku, która została z placu usunięta w 1925 roku. Kolejnym nieistniejącym obecnie elementem placu był pomnik wdzięczności żołnierzom radzieckim, wzniesiony po II wojnie światowej. W 1990 r. pomnik został zburzony, a teren po nim pozostał niezagospodarowany.

Pod koniec 2014 roku, zakończył się wreszcie jego kompleksowy remont, który trwał blisko dwa lata. Nawierzchnię płyty głównej wykonano z porfiru (całkowita powierzchnia - 1900 m²).

Wbudowywano fontannę oraz oświetlenie z kostek ledowych w ilości około 250 sztuk, które nocą mają dawać efekt "rozgwieżdżonego nieba".

Dziś plac cieszy oczy nie tylko mieszkańców miasta, ale także przyciąga wielu turystów.

Na terenie placu wybudowano Punkt Informacji Turystycznej, przy którym stanął podświetlany baner z herbem Tomaszowa Maz. i cytatem z wiesza Juliana Tuwima "A może byśmy tam... do Tomaszowa".

Warto odnotować, że na terenie placu dokonano nasadzeń 95 drzew (glediczia – forma bezcierniowa, platan klonolistny, lipy) oraz krzewy w ilości 13 110 szt. (tj. berberysy, irgi, tawulec, śnieguliczka i winorośl japońska).

Plac Kościuszki jest niewątpliwie sercem Tomaszowa Maz. i był nim niemal od początków historii miasta. Można tu zobaczyć wiele zabytkowych kamienic z XIX i XX wieku.

Pod numerem 17 stoi odrestaurowana, klasycystyczna kamienica Karola Bartke z połowy XIX stulecia (właściciela Fabryki Sukien i Kortów - dawnej "Batavii").

Kolejną posesję pod numerem 18, zajmuje eklektyczna kamienica fabrykancka rodziny Knothe. Swój obecny wystrój elewacji otrzymała w 1896 roku, w wyniku przebudowy domu zbudowanego w latach 20 ubiegłego wieku.

Plac w centrum miasta zwany był początkowo Rynkiem św. Józefa. W latach 1823-1829 powstał przy nim ewangelicki kościół św. Trójcy.

Dojeżdżam do skrzyżowania ul. Piłsudskiego z ul. św. Antoniego.

Ustawiony jest tam pomnik Tadeusza Kościuszki. Monument został wykuty w piaskowcu i uroczyście odsłonięty w październiku 1917 roku, w setną rocznicę śmierci Naczelnika Siły Zbrojnej Narodowej insurekcji 1794 roku.

Ostatnie spojrzenie na centralną aleję, która od pomnika, prowadzi do placu Kościuszki.

Ze skrzyżowania ul. Piłsudskiego skręcam w prawo na Opoczno.

Przy ul. P.O.W. 2 znajduje się zbudowany w latach 1862-1864, kościół p.w. Świętego Antoniego Padewskiego, Świętego Stanisława Biskupa i Męczennika oraz Matki Boskiej Różańcowej.

Ulica Polskiej Organizacji Wojskowej, to reprezentacyjny deptak Tomaszowa Mazowieckiego, który został wyremontowany w latach 2012-2013.

Pod numerem 9 znajduje się budynek Wojskowej Komendy Uzupełnień w Tomaszowie Mazowieckim. WKU mieści się w gmachu byłego domu dla oficjalistów, zbudowanym prawdopodobnie w 1934 roku, należącego do kompleksu Pałacu Ostrowskich.

Kolejną posesję przy ul. P.O.W. 11 zajmuje Muzeum w Tomaszowie Mazowieckim im. Antoniego hr. Ostrowskiego.

Na bramie wjazdowej przytwierdzona jest tablica informacyjna pt. "Pałac Ostrowskich", z której dowiadujemy się, że został on "Zbudowany w 1812 roku przez hrabiego Antoniego Ostrowskiego w stylu klasycystycznym o charakterze romantycznym z przeznaczeniem na letnią rezydencję. wielokrotnie rozbudowywany i przebudowywany. Obecnie siedziba muzeum".

Tablica z Godłem Rzeczypospolitej Polskiej "Muzeum im. Antoniego Hr. Ostrowskiego w Tomaszowie Mazowieckim".

Pałac Ostrowskich był pierwotnie budynkiem parterowym. Prace budowlane wykonał "magister kunsztu murarskiego" Jan Komorowski z Ujazdu. Dopiero później dobudowano piętro oraz trzypiętrową wieżę.

Przy pałacu hr Ostrowskiego znajduje się niewielki park. Rośnie w nim siedem dębów szypułkowych o obwodach od 280 do 370 cm.

Są to ponad stuletnie drzewa, które zostały uznane za pomniki przyrody.

Pałac przy ul. P.O.W. 11/15 zbudowany został wg projektu polskiego architekta niemieckiego pochodzenia - Fryderyka Alberta Lessla. W części parterowej urządzono kaplicę i oranżerię. Pozostałe pomieszczenia były przeznaczone do celów mieszkalnych.

W podcieniach pałacu zawieszone są pamiątkowe tablice. Na tej płycie z wypukłą inskrypcją zamieszczono napis "Doktorowi Janowi Piotrowi Dekowskiemu 1907 - 1988 zasłużonego dla tomaszowskiego muzeum, wybitnemu etnografowi i wychowawcy młodzieży - Członkowie S.T.L. T.P.M. P.T.H. Tomaszów 20.XI.1993".

Piękna tablica - medalion wykonany z brązu, z herbem Ostrowskich Rawicz, na którym zamieszczono podziękowanie "Założycielowi Tomaszowa Mazowieckiego Hr. Tomaszowi Ostrowskiemu 1735 - 1817 i jego synowi Hr Antoniemu Ostrowskiemu 1782 - 1845. W hołdzie Tomaszowianie. Tomaszów Maz. 4.XII.1995 r.".

Tablica z herbem Tomaszowa Maz. i informacją "Dawny pałac Antoniego Hr. Ostrowskiego zbudowany w stylu klasycystycznym o charakterze romantycznym z przeznaczeniem na letnią rezydencję. Budową pałacu rozpoczęto w 1812 r., ukończono ok.1830 r. siedziba muzeum".

"Pamięci Mirosławy Jastrzębskiej 1921 - 1982, Józefa Jastrzębskiego 1920 - 1989 etnografów, długoletnich kustoszy Muzeum w Tomaszowie Maz. zasłużonych dla kultury. Przyjaciele i współpracownicy. Tomaszów Maz. 24.X.1992".

Kompletny opis całego pałacu oraz muzeum przeczytać w sieci.

Z ul. P.O.W. przechodzę na pobliski Skwer Niepodległości, przy którym ustawiona jest tablica z planem administracyjnym Tomaszowa Mazowieckiego.

Stoi tam także tablica z informacją o treści "Inwestycja pn. rozbudowa ulicy POW w Tomaszowie Mazowieckim (droga powiatowa nr 4332E) została zrealizowana przez Powiat Tomaszowski w roku 2012 w ramach Narodowego Programu Przebudowy Dróg Lokalnych - Etap II Bezpieczeństwo-Dostępność-Rozwój". 

Ze skweru mamy dobry widok na gmach ratusza miejskiego, który został zbudowany w latach 1925-1927 wg projektu inż. Aleksandra Ranieckiego. Na trawniku ustawiony jest Grób Nieznanego Żołnierza, który odsłonięty został w dniu 12 listopada 2008 roku. 

Skwer Niepodległości i pałac hr Ostrowskiego.

Skwer Niepodległości i przeszklony budynek domu handlowego "Tomax".

Południowa pierzeja ul. P.O.W.

Skrzyżowanie ul. P.O.W z ul. św. Antoniego, przy której znajduje się restauracja McDonald's.

Z ul. św. Antoniego skręcam w ul. Prezydenta Ignacego Mościckiego, która jest jedną z reprezentacyjnych arterii Tomaszowa Mazowieckiego i kiedyś nazywała się Piliczna.

W narożnej kamienicy mieści się dom handlowy "Tomasz".

Pod numerem 4 znajduje się siedziba Urzędu Gminy Tomaszów Mazowiecki, który mieści się w fabrykanckiej kamienicy. Została zbudowana na początku lat 20-tych XX wieku przez Bolesława vel Borucha Szepsa – współwłaściciela Starzyckiej Manufaktury Dywanów. 

Po przeciwnej stronie, przy ul. Mościckiego 9 znajduje się nowoczesny gmach Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim.

Z ul. Mościckiego skręcam w ul. Browarną, gdzie kiedyś był tomaszowski browar. Obecnie na tym terenie znajduje się osiedle "Browarna".

Jest to zamknięte osiedle składające się z trzech budynków, które wybudowano w bezpośrednim sąsiedztwie parku miejskiego.

Park miejski "Solidarność", to dawny Park Kultury i Wypoczynku im. XX-lecia PRL, który otwarto 22 lipca 1964 r. ku czci władzy ludowej. Położony jest na terenie dawnego ogrodu hrabiego Antoniego Ostrowskiego, między ulicami Mościckiego, Warszawską i Nowowiejską.

Zarząd nad parkiem sprawuje Urząd Miasta Tomaszowa Mazowieckiego. Jego całkowita powierzchnia wynosi 7 ha, w tym wody 0,35 ha. 

We wschodniej części parku znajduje się amfiteatr z muszlą koncertową i widownią. Odbywają się tutaj różnorodne imprezy kulturalne i koncerty.

Natomiast w centralnej części zieleńca, znajduje się fontanna z wodotryskiem.

Jest to budowla z połączonych ze sobą kamieni. Na cokole umieszczone są figurki czterech niedźwiedzi, na które spływa woda lejąca się z misy wspartej na trzech kolumnach.

Do cokołu przytwierdzona jest pamiątkowa tablica z napisem "Fontanna wykonana w czynie społecznym przez prac. Tom. Zakł. Wł. Szt. i Cech Rzemiosł Różnych 1964 r.".

Kieruję się teraz centralną alejką biegnącą w kierunku skarpy, na której stoi pałac hr Ostrowskiego. Jest to najstarsza część parku, który przez wielu tomaszowian nazywany jest "hrabskim ogrodem". Droga biegnie u podnóża łagodnego pagórka, na której wysadzono rząd młodych buków. W parku występują 33 gatunki drzew w wieku od 5 do 200 lat.

Północna granica parku biegnie wzdłuż rzeki Wolbórki, przy której skupione są zabudowania Tomaszowskiej Fabryki Filców Technicznych.

Współczesny wygląd i zamysł parku, to kompozycja ocalałego starodrzewiu i nowych nasadzeń, które opracował architekt i urbanista Kazimierz Chrabelski. Jest on autorem m.in. koncepcji zabudowy Parku Staromiejskiego w Łodzi.

Park "Solidarności" został założony na terenie, gdzie dawniej był sad dworski.

W jego wschodniej części, naprzeciwko nowego osiedla apartamentowców, znajduje się niewielki staw. Wokół akwenu rosną rozłożyste wierzby białe.

Na terenie parku znajdują się utwardzone ciągi komunikacyjne – aleje i alejki, po których można spacerować i przemieszczać się rowerem.

W bezpośrednim sąsiedztwie zieleńca mieści się kompleks boisk sportowych i korty tenisowe klubu sportowego "Lechia".

Parkowa alejka doprowadza do ul. Nowowiejskiej i mostu na rzece Wolbórka.

 Widok z mostu na rzekę Wolbórkę i dawną fabrykę sukna Hilarego Landsberga przy ul. Konstytucji 3 Maja.

Panorama z mostu na rzekę Wolbórkę i budynki III Liceum Ogólnokształcące im. płk. Stanisława Hojnowskiego, które znajdują się przy ul .Nadrzecznej 17/25.

Mr SCOTT pozwolił sobie na wykonanie kilku rundek po parkowych alejkach. Można nimi przejechać wzdłuż rzeki Wolbórki, do mostu przy ul. św. Antoniego.

Cały park jest pięknie wkomponowany w nadbrzeża rzeki Wolbórki i jest ozdobą miasta. Spoglądając na opuszczone zabudowania fabryczne, można poczuć atmosferę tych lat, gdy całe miasto tętniło robotniczym życiem. Kiedyś kominy buchały dymem przez siedem dni w tygodniu. Teraz tylko odbijają się w wodzie rzeki.

Wracam na ul. Mościckiego, gdzie pod numerem 31 można podziwiać przepiękny gmach Banku Polskiego.

Obecnie jest to siedziba Banku Pekao S.A.

Przed wejściem zawieszona jest pamiątkowa tablica z herbem Tomaszowa Maz. i napisem "Gmach dawnego Banku Polskiego wzniesiony w latach 1923-1924 według projektu wielkiego polskiego architekta, profesora Politechniki Warszawskiej Mariana Lalewicza. Budowlę wzniesiono w stylu akademickiego klasycyzmu z polskimi formami architektury pałacowej".

Ulicą Mościckiego kieruję się we wschodnią część miasta. Zajeżdżam na ul. Niską 81, gdzie znajduje się Parafia Świętej Rodziny w Tomaszowie Mazowieckim.

Parafia prowadzona jest przez księży Filipinów. Kościół parafialny został zbudowany w latach 1982–1984 w stylu nowoczesnym i konsekrowany 20 października 1990 roku.

Początki Oratorium tomaszowskiego sięgają lat 1969–1971, gdy na prywatnej działce przy ul. Niskiej 81 wybudowano jednorodzinny domek oraz garaż i suszarnię owoców, którą już w 1971 roku przystosowano na salę katechetyczną.

W rok później ks. bp Józef Rozwadowski zezwala na codzienne odprawianie mszy świętych, a kilka miesięcy później eryguje kaplicę pod wezwaniem Świętej Rodziny i zezwala na przechowywanie w niej Najświętszego Sakramentu.

Przed świątynią ustawiona jest trójarkadowa dzwonnica z żelbetonu, na której zawieszone są trzy dzwony. Teren wokół kościoła wyłożony jest kostką brukową.

Obok kościoła stoi dwupiętrowy dom parafialny, który połączony jest ze świątynią łącznikiem.

W ścianę od strony wschodniej, wbudowany jest "Kamień węgielny z Bazyliki św. Rodziny z Nazaretu i Studzianny R.P. 1982".

Teren wokół kościoła rozciąga się od ul. Niskiej, do ogrodzenia przy ul. Mościckiego, gdzie rośnie wiele drzew iglastych.

Po obejrzeniu kolejnego tomaszowskiego kościoła, wracam na ul. Mościckiego, która dochodzi do mostu na rzece Pilica. Na horyzoncie są widoczne kominy fabryki "Wistom".

Patrząc na północ, widać rozpięty nad rzeką, żelazny most kolejowy.

Skręcam teraz w ul. Nowy Port i jedziemy drogą rowerową wzdłuż rzeki Pilicy. Docieram do Ośrodka Sportu i Rekreacji w Tomaszowie Mazowieckim.

OSiR "Przystań" znajduje się przy u. PCK 2/4. W skład obiektu wchodzą : boisko do piłki siatkowej, dwa boiska do piłki plażowej, boisko do badmintona i piłki koszykowej, plac zabaw dla dzieci, stoły do gry w ping-ponga i kąpielisko

Ośrodek położony jest tuż nad brzegiem rzeki Pilicy.

Jadę dalej na południe do mostu na Pilicy i ul. Frycza-Modrzewskiego. Zajeżdżam na nowy parking, jaki powstał przed Skansenem Rzeki Pilicy, naprzeciwko Rezerwatu Niebieskie Źródła.

Na zieleńcu ustawiona jest tablica informacyjna z napisem "Budowa parkingu przy Rezerwacie Niebieskie Źródła - elementem ograniczającym presję turystów, współfinansowana przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Infrastruktura i Środowisko".

Obydwa obiekty są bardzo popularne wśród mieszkańców Tomaszowa oraz wycieczek szkolnych i turystów z regionu łódzkiego i całego kraju. Stąd też zaszła pilna konieczność uporządkowania tego terenu obszaru chronionego, który zawsze był narażony na tzw. niekontrolowaną presję turystów. Trzeba przyznać, że udało się osiągnąć zamierzony cel i cały obszar został bardzo ładnie zagospodarowany.

Na parkingu ustawiono estetyczną tablicę z krótką charakterystyką skansenu i opisem jego głównych atrakcji.

Skansen Rzeki Pilicy był tworzony od 2000 roku z inicjatywy władz samorządowych miasta Tomaszowa Maz. i Stowarzyszenia Przyjaciół Pilicy i Nadpilicza. Ma na celu popularyzowanie i zachowanie walorów przyrodniczych oraz tzw. przestrzeni kulturowej rzeki Pilicy i jej dopływów.

Wejście do skansenu odbywa się przed drewnianą bramę, która jest wierną rekonstrukcją bramy ustawionej w 1934 roku, przy wjeździe do zwierzyńca w leśnym uroczysku Książ pod Smardzewicami.

Mr SCOTT i Skansen Rzeki Pilicy ponownie zdobyty !

Na drewnianym ogrodzeniu skansenu, zawieszonych jest kilka tablic informacyjnych. Ta posiada tytuł "Tomaszowska Okrąglica zaprasza".

Tomaszowska Okrąglica to produkt turystyczny oparty na trzech zasobach kulturowych Tomaszowa Mazowieckiego, w skład którego wchodzą : Rezerwat Niebieskie Źródła, Skansen Rzeki Pilicy i Groty Nagórzyckie.

Te trzy elementy tworzą jeden zintegrowany produkt turystyczny Miasta Tomaszów Mazowiecki, który stanowi świadectwo tradycji i kultury regionu. Dzięki promocji staje się on widoczny nie tylko dla mieszkańców miasta i okolic, ale również dla turystów z Polski i zagranicznych.

Wszystkie te ciekawe miejsca, poznaliśmy podczas poprzednich wycieczek. Zobacz przede wszystkim WYCIECZKA Nr 118 oraz WYCIECZKA Nr 120.

Na ogrodzeniu skansenu zawieszona jest tablica z planem ciągu pieszo-rowerowego pomiędzy Tomaszowem Maz. a Spałą. Jechałem tą super drogą wielokrotnie.

Obok wisi plansza pt. "Ścieżka rowerowa wokół Zbiornika Sulejowskiego. Przystanek Skansen Rzeki Pilicy". Mr SCOTT planuje przejechanie tej trasy w najbliższym czasie. 

I jeszcze jedna tablica informacyjna Stowarzyszenia Dolina Pilicy pt. "Szlak wodny Pilicy. Odcinek Smardzewice-Inowłódz".

Przechodzę teraz na drugą stronę ul. Frycza-Modrzewskiego, gdzie znajduje się wejście do Rezerwatu przyrody Niebieskie Źródła.

Rezerwat został utworzony w 1961 roku na powierzchni 29 ha, celem ochrony malowniczych źródeł krasowych o błękitnym zabarwieniu i zachowania ostoi licznych gatunków ptaków (zobacz koniecznie WYCIECZKA Nr 118).

Przy wejściu pojawiła się nowa tablica z napisem "Modernizacja infrastruktury ograniczającej presję turystów w Rezerwacie Niebieskie Źródła, współfinansowana przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Infrastruktura i Środowisko".

"Niebieskie Źródła" są to trzy wywierzyska oddzielone od siebie wyspą. W każdym pulsuje obok siebie po kilkanaście źródeł. Drgający piasek widziany przez taflę wody posiada niepowtarzalną barwę o różnych odcieniach, zależnie od warunków pogody i wysokości słońca. Zabarwienie wody w lejach źródlanych jest spowodowane czynnikami fizykochemicznymi.

Na istniejących trzech wyspach rośnie tzw. "las na kępach" – bagienny las olszowy. Obrzeża rozlewisk porasta las łęgowy, w którym dominującym gatunkiem jest olsza czarna z domieszką olszy szarej, wierzby, świerka, topoli i brzozy. Spotkać tu można bardzo wiele gatunków ptaków, zwierząt i roślin.

Wracam do mostu na rzece Pilicy, przy którym rozpoczyna się ul. Frycza-Modrzewskiego, natomiast po drugiej stronie kończy ul. św. Antoniego.

Stoi przy nim tabliczka informacyjna do znaku drogowego "Nie dotyczy rowerów". Czyli można przejechać chodnikiem prowadzącym przez most.

Widok na rzekę Pilicę w kierunku południa i lasy rezerwatu "Niebieskie Źródła".

Przejeżdżam obok kolorowego budynku, w którym mieści się Przedszkole "Wyspa Szkrabów" im. św. Filipa Neri (ul. św. Antoniego 97). Jest to nowe, Katolickie Przedszkole Językowe, które otworzono w lipcu 2014 roku.

Poruszam się cały czas po ul. św. Antoniego, kierując się do centrum miasta.

Korzystam z bezpiecznej drogi rowerowej, która została wyremontowana w ubiegłym roku. Wcześniej trzeba było się przemieszczać po wysłużonej warstwie popękanego asfaltu. Ścieżka została wyłożona kostką brukową. Podobną nawierzchnię zyskały także chodniki dla pieszych.

Przejeżdżam naprzeciwko zabytkowej willi doktora Jana Rodego, gdzie obecnie mieści się Urząd Stanu Cywilnego - tomaszowski Pałac Ślubów.

Po dojechaniu do skrzyżowania z ul. Szkolną, podziwiam wspaniały gmach Starostwa Powiatowego w Tomaszowie Maz. (ul. św. Antoniego 41).

Kolejną posesję przy ul. św. Antoniego 39, zajmuje Parafia Ewangelicko-Augsburska w Tomaszowie Mazowieckim.

Na terenie całego miasta, przeważnie w okolicach ważnych obiektów, ustawione są podświetlane ściany reklamowe z planem Tomaszowa i spisem ulic.

Kościół ewangelicki stoi dokładnie naprzeciwko zieleńca miejskiego im. dr Jana Rodego. W parku umieszczone jest miejsce poświęcone pamięci XIV Brygady Artylerii Przeciwpancernej oraz pomnik patrona parku doktora Rodego.

Jadę cały czas po ul. św. Antoniego, przy której znajduje się wiele klasycystycznych kamienic mieszczańskich z końca XIX wieku. Na zdjęciu dom przy ul. św. Antoniego 35.

Wyremontowana kamienica przy ul. św. Antoniego 25.

Reprezentacyjna ulica Tomaszowa Maz. powoli odzyskuje swój blask i dawną świetność. Oprócz nowych chodników i drogi rowerowej, odnowionych zostało wiele budynków mieszkalnych. Polska pięknieje i łódzkie też !

Pedałuję z górki przez skrzyżowanie z ul. Mościckiego, do mostu na rzece Wolbórka przy ul. Warszawskiej. Po lewej stronie brzegu stoi kantor fabryczny w stylu willowym przy Fabryce Sukna i Kortów Karola Bartke (późniejszej Fabryki Filców Ludert i Muller, następnie siedziba dyrekcji Tomaszowskiej Fabryki Filców Technicznych "Batavia").

Zbliżam się do skrzyżowania ulicy Warszawskiej z ul. Barlickiego. Już z daleka widać, że zaszły tu wielkie zmiany !

Prowadzone są właśnie zaawansowane prace, przy wyburzaniu zabudowań fabrycznych po byłych Zakładach Przemysłu Wełnianego. W tym miejscu ma postać "Galeria Tomaszów" - kompleks handlowo-usługowo-rozrywkowy o powierzchni ponad 16.000 m².

W ofercie "Galerii Tomaszów" znajdzie się około 60 lokali, w tym spożywczy supermarket o powierzchni do 2,5 tysiąca m². Dla klientów przewidziano 450 miejsc parkingowych. Projekt architektoniczny obiektu odwzoruje fragmenty istniejącej historycznych zabudowań fabrycznych. Prace budowlane rozpocząć mają się wiosną 2015 roku, a cały cykl inwestycyjny ma trwać nie dłużej niż 12 miesięcy. Otwarcie obiektu zaplanowano na drugi kwartał 2016 roku.

Planowana inwestycja nie obejmie całości gruntów po dawnych zakładach "Mazovia". Teren podzielono na dwie funkcjonalności. Wciąż nie zagospodarowana zostanie część przeznaczona pod budownictwo mieszkaniowe.

Według istniejącego pozwolenia na budowę, budynek starej przędzalni zostanie zburzony i odbudowany na nowo, W tym miejscu powstanie prawdopodobnie część "rozrywko – gastronomiczna". Elementem krajobrazu inwestycyjnego pozostaną też dwa fabryczne kominy (jeden z nich zostanie również zburzony a następnie odtworzony).

Przebudowana natomiast zostanie część ulicy Barlickiego, która będzie poszerzona, wzbogacona o ciągi pieszo – rowerowe i dostosowana do wzmożonego ruchu pojazdów. Dojeżdżam do budynku administracji dawnej fabryki.

Zawieszona jest tam tablica z czasów Polski Ludowej, na której znajduje się napis : "1905-1965. W okresie zmagań rewolucyjnych 1905 i 1907 roku, robotnicy tego zakładu pod kierownictwem członka SDKPiL Antoniego Krawczyka, brali czynny udział w walce przeciw uciskowi społecznemu i narodowemu. W uznaniu ich zasług załoga MZPW "Mazovia" Tomaszów Maz. 15.12.1965 r.".

Są to tereny po dawnej Fabryki Moritza Piescha w Tomaszowie Mazowieckim (później Mazowieckie Zakłady Przemysłu Wełnianego "Mazovia").

Po przeciwnej stronie przy ul. Norberta Barlickiego (kiedyś ul. Św. Tekli 30), stoi dawny dom mieszkalny kadry technicznej fabryki Piescha. 

Kolejną posesję zajmuje pałac rodziny Maurycego Piescha (ul. Barlickiego 32). Został zbudowany w 1895 roku przez Moritza Piescha, właściciela mechanicznej farbiarni i wykończalni, jednej z pierwszych i największych fabryk włókienniczych Tomaszowa.

Jeszcze dalej - przy ul. Barlickiego 34, można obejrzeć dom mieszkalny kadry technicznej dawnej fabryki Piescha.

Obecnie jest to budynek mieszkalny-wielorodzinny, pozostający pod Zarządem Budynków Komunalnych.

Przemieszczam się dalej na wschód, gdzie stoi rozpadający się ze starości drewniany dom z początków XX wieku. W sierpniu ub. roku dosięgnął go tragiczny pożar. Przy ul. Barlickiego 38 dwie osoby poniosły śmierć. Jedna w płomieniach, a druga w szpitalu w wyniku zaczadzenia...

Na terenie miasta można spotkać kilkadziesiąt włazów wodno-kanalizacyjnych z herbem Tomaszowa i napisem "ZGWK. Inwestycja współfinansowana z Funduszu Spójności". Okazuje się, że projekt pn. "Modernizacja oczyszczalni ścieków i skanalizowanie części aglomeracji Tomaszowa Mazowieckiego" był współfinansowany przez Unię Europejską ze Środków Funduszu Spójności w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2007-2013.

Na zakończenie zwiedzania ul. Barlickiego, oglądam jeszcze piętrową kamienicę z czerwonej cegły, która ustawiona jest na posesji numer 35. To dawny dom mieszkalny pracowników fabryki Piescha.

Przejeżdżam przez ruchliwe rondo - skrzyżowanie ulic Barlickiego, Szerokiej i Legionów. Jedziemy cały czas prosto po ul. Orzeszkowej. Od niedawna przebiega tędy nowy odcinek drogi wojewódzkiej nr 713, która wyprowadzona została z centrum Tomaszowa.

W ten sposób przedostaję się do ronda, gdzie jest zjazd na trasę ekspresową S-8. W tym miejscu rozpoczyna się teraz droga krajowa nr 48, która przez Spałę prowadzi w kierunku wschodniej granicy Polski. Po niej także przebiega nowy fragment DW nr 713.

Patrząc z tego ronda na wschód, widać wielki plac budowy nowej hali magazynowej firmy "Ceramika Paradyż".

Będzie to hala o powierzchni ponad 13 tys. m², która powstaje na 6,6-hektarowej działce przy ul. Zawadzkiej-Orzeszkowej, w obrębie podstrefy Łódzkiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Wykonawstwo obiektu powierzono spółce "Getmar". Zakończenie prac przewidziano na maj 2015 roku.

Widok z wiaduktu na trasę S-8 w kierunku północy. Na horyzoncie zabudowania firmy "Paradyż" przy ul. Milenijnej.

Panorama na drogę ekspresową S-8 z wiaduktu węzła "Tomaszów Maz. centrum".

Po zjeździe z wiaduktu do kolejnego ronda, skręcam na prawo i pedałuję po nowej drodze do mostu na rzece Piasecznica.

Cały czas mam dobry widok na zabudowania ogromnych zakładów "Ceramika Paradyż".

Przed następnym rondem, wjeżdżam jeszcze raz do Tomaszowa Mazowieckiego. Ale tylko na moment, bo na tym okrągłym skrzyżowaniu skręcam w lewo na Łódź  (jest to fragment ul. Ujezdzkiej).

Zdążam bystro przez Komorów, Zaborów, Sangrodz i Tobiasze do Ujazdu. Korzystam oczywiście z bezpiecznego ciągu pieszo-rowerowego, który mamy do dyspozycji na w/w odcinku.

Przed dojechaniem do nowego miejsca pobytu pomnika Tadeusz Kościuszki (zobacz WYCIECZKA Nr 191), po lewej stronie drogi widać dolinę rzeki Piasecznica i kilka stawów hodowlanych (zdjęcie).

Przedzieram się szybko przez Ujazd, jadąc cały czas drogą woj. nr 713. Za cmentarzem i budynkami szkoły, skręcam w prawo na Szymanów.

Pedałuję z górki do rozjazdu w lewo na Lipanki.

Jadę wzdłuż zabudowań wielkiego gospodarstwa rolnego, do skrzyżowania z figurką Matki Boskiej (w prawo na Szymanów).

Od dobrych kilku minut, po niebie przesuwają się helikoptery polskiej armii. To śmigłowce z bazy lotniczej w Nowym Glinniku k/Tomaszowa Mazowieckiego.

Jestem już w Niewiadowie, gdzie jak się okazuje, oddano do użytku mieszkańców nową świetlicę wiejską !

Przed budynkiem ustawiono tablicę z informacjami dot. tego ważnego przedsięwzięcia. Świetlicę otwarto uroczyście w listopadzie 2014 roku. Inwestycja była współfinansowana przez Unię Europejską w ramach projektu "Odnowa i rozwój wsi" Programu Rozwoju Obszarów wiejskich na lata 2007-2013".

Szybkim tempem przejeżdżam przez Niewiadów i Lipianki. Na skrzyżowaniu z kapliczką, skręcam na prawo do wsi Ciosny.

Przejeżdżając przez wieś Mr SCOTT zauważył, że został pomalowany budynek należący do Ośrodka Kultury w Ciosnach. Jeszcze do niedawna wyglądał zupełnie inaczej - zobacz zdjęcie.

Przy ogrodzeniu ustawiona została nowa tablica z informacją, że "Operacja zakup wyposażenia sprzętu audiowizualnego oraz kosiarki spalinowej, stanowiącego własność Ośrodka Kultury w Ciosnach, została współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach działania 413 Wdrażanie lokalnych strategii rozwoju - mały projekt Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013".

Ze wsi Ciosny zajeżdżam do Jankowa. Na skrzyżowaniu na wprost szkoły (to dawny dwór dziedzica Mazurkiewicza), skręcam w prawo.

Szkoła znajduje się naprzeciwko remizy strażackiej w Jankowie. Jest to droga gminna prowadząca od Wilkucic do DW nr 713.

Podczas drogi powrotnej do Łodzi, Mr SCOTT cały czas podziwia fantastyczny zachód słońca. Na zdjęciu zaorane pola we wsi Jankówek.

Podróżuję trasą, którą wykorzystuję wielokrotnie podczas letnich wycieczek. Z Jankowa kieruję się do drogi wojewódzkiej nr 716 w Rokicinach.

Następnie w lewo w ul. Tymienieckiego, która doprowadza do kościoła p.w. Świętej Rodziny w Rokicinach Kolonii.

Na wprost Domu Bożego znajduje się ul. Sienkiewicza, którą dojedzie do zabytkowego dworca kolejowego w Rokicinach.

Na stacji w Rokicinach zakończył się już remont peronów. Czekam aż przejedzie pośpieszny pociąg, po czym z ul. Łódzkiej kieruję się na północ w ul. Brzezińską.

Przejeżdżając przez las rokiciński Mr SCOTT zauważył, że został ustawiona nowa tablica. Stanęła po lewej stronie drogi, przed wjazdem do Rezerwatu Przyrody "Łaznów".

Za lasem wjeżdżam do wsi Nowe Chrusty, gdzie odbijam na zachód na Stare Chrusty (zobacz WYCIECZKA Nr 129).

W Chrustach Starych można podziwiać wiele przedwojennych, drewnianych chałup. Przykuwa uwagę zwłaszcza ten dom z pobieloną elewacją i wymalowanymi prostokątnymi wzorami na okiennicach.

Ze Starych Chrustów bystro docieram do wsi Borowa (zobacz WYCIECZKA Nr 139). Szybko zapada zmrok, więc zwiększam tempo jazdy ! Kieruję się dalej na Gałków Mały i Justynów.

Już w kompletnych ciemnościach dojeżdżam do Łodzi. Na zdjęciu iluminowany budynek Szpitala Klinicznego nr 1 im. Norberta Barlickiego Uniwersytetu Medycznego, przy skrzyżowaniu ulic Kopcińskiego i Narutowicza.  

Daleką wyprawę do Tomaszowa Mazowieckiego, kończę na Placu Henryka Dąbrowskiego, gdzie znajduje się m.in. Teatr Wielki w Łodzi (WYCIECZKA Nr 130).

Teatr Wielki rozpoczął swoją działalność w dniu 19 stycznia 1967 roku. Ten sezon zaczął się od wystawienia znakomitego widowiska "Holender tułacz", w którym wystąpiły gwiazdy światowej wokalistyki.  

Natomiast pod koniec ubiegłego roku, odbywały się uroczystości z okazji 60-lecia istnienia sceny operowej w naszym mieście. Teatr Wielki w Łodzi to największa łódzka scena operowa i teatralna i zarazem jedna z najważniejszych scen operowych w Polsce. Do tej pory odbyło się ponad 300 premier operowych i baletowych i tysiące spektakli w Polsce i na całym świecie !

Dobrze wiemy, że życie to teatr i każdy z nas wciela się w określoną rolę, którą odgrywa na scenie swojej codzienności. Jak ją wykonać ? Jak postępować ? Co robić, by nasz los nie zdawał się tak beznadziejny i mało warty ? Może więc warto czasami wyruszyć w wielki świat ? Poznać najbliższą okolicę i historię swojej małej Ojczyzny, zobaczyć na własne oczy, jakie zmiany zachodzą w otaczającej nas rzeczywistości ? Na rowerową wycieczkę zawsze jest dobra pora ! Zwłaszcza do Tomaszowa ! O czym starał się przekonać Mr SCOTT.

"A może byśmy tak, najmilszy, wpadli na dzień do
Tomaszowa?
Może tam jeszcze zmierzchem złotym ta sama cisza
trwa wrześniowa...".