Blog ma na celu popularyzowanie rowerowych wycieczek po Łodzi, regionie łódzkim i okolicach.
Znajdziesz tu zdjęcia, filmy, opisy tras i ślady GPS.
Miasto Łódź i województwo łódzkie są naprawdę piękne ! Zobaczysz, że "ONI są wszędzie", wszystko się łączy i odbija w tablicach ! Zachęcam do czynnego wypoczynku i powodzenia na trasach !!!
Mr SCOTT jedzie do... Gruszczyc i Wągłczewa ! Trasa WYCIECZKI Nr 500.
Dziś WIELKIE wydarzenie ! Mr SCOTT jedzie na wycieczkę nr 500 !!! Na tę okazję przygotowałem sobie daleką trasę na teren powiatu sieradzkiego i mam nadzieję, że... będzie się działo ! ☺
Wrześniową eskapadę rozpoczynam pod wielkomiejską kamienicą na ul. Piotrkowskiej 51. Parę dni temu zakończył się jej remont.
Pierwotnie nieruchomość należała do Franciszka Hallera, który w latach 1870–1873 wybudował na niej dwupiętrową kamienicę według projektu Hilarego Majewskiego.
W 1891 posesja została kupiona przez Izraela Poznańskiego. Zlecił on wówczas gruntowną przebudowę wcześniejszego budynku, według projektu architektonicznego Juliusza Junga. Wtedy dobudowano dwa kolejne piętra oraz nadano fasadzie wczesnobarokowy wygląd tzw. "stylu Ludwika XIII".
Na początku XX w. ulokowano pod tym adresem skład fortepianów, melodyków i nut „Gebethner i Wolff”, a w okresie międzywojennym, biuro i skład fabryki firanek, obrusów i brokatów Izydora Pantyla i Symsi Pytowskiego oraz biuro i skład fabryczny przedsiębiorstwa Salomona Gajzenberga.
Po drugiej stronie ul. Piotrkowskiej znajduje się bolesna wyrwa, która szczeci reprezentacyjną ulicę miasta od ładnych parku lat... W 2007 roku firma Polska Grupa Energetyczna kupiła działkę przy Piotrkowskiej 58 wraz stojącą na niej zabytkową kamienicą.
Niestety zamiast zrewitalizować, PGE wyburzyła kamienicę... Wkrótce potem na Piotrkowskiej 58 zawisł baner obiecujący, że do końca 2010 r. kamienica zostanie odbudowana do stanu surowego i wykończona rok później. Jednak nigdy do tego nie doszło.
Na chodniku przed "wyrwą" znajduje się tablica z napisem : "Wszystkim wyburzonym łódzkim kamienicom oraz tym, które zostaną wyburzone w przyszłości. Grupa Urzędu Miasta w 30-tą rocznicę odsłonięcia pomnika kamienicy. Maj 2011".
Po krótkiej lekcji z historii Łodzi zabieram się do ostrego pedałowania ! Przedzieram się przez Stare Polesie i wyjeżdżam z miasta trasą na Rąbień.
NA TRASIE DO GRUSZCZYC
Wola Grzymkowa i szosa na odcinku Babice-Aleksandrów Łódzki.
Pomnik rycerza w osadzie Grunwald, która leży 2 km od granic Aleksandrowa Łódzkiego. Wieś została założona w 500-lecie bitwy z 1410 roku. Mieszka tam tylko 60 osób.
Samotny biały żagiel na wodach zbiornika "Jeziorsko".
Motylek łódzki - usiadł mi na nodze w trakcie pałaszowania drugiego śniadania.
Opuszczam teren woj. łódzkiego i wjeżdżam na obszar woj. wielkopolskiego. Jadę przez miejscowości Skęczniew, Rzymsko, Zborów, Dąbrowa, Głuchów i Chocim.
Po upływie pół godziny dojeżdżam do wsi Ziemięcin. To znowu terytorium woj. łódzkiego i gminy Goszczanów.
Nigdzie się nie zatrzymuję, tylko jadę radośnie przez tereny, które odwiedziłem podczas WYCIECZKI Nr 278.
Z Goszczanowa dojeżdżam do wsi Chlewo. Zaglądam pod kościół p.w. św. Benedykta.
Świątynia jest otwarta, więc ponownie podziwiam jej przepiękne wyposażenie. Chyba nic się nie zmieniło od czasu mojej WYCIECZKI Nr 376.
Następnie przejeżdżam przez wieś Chwalęcice i opuszczam obszar gminy Goszczanów.
Ogromne gospodarstwa rolne i ogrodnicze we wsi Sędzimirowice.
Na przełomie XVIII i XIX wieku właścicielami wsi byli Wstowscy, potem Radolińscy, kilku dzierżawców a następnie Świecimscy. Remiza strażacka OSP Sędzimirowice.
Kaplica Matki Boskiej Częstochowskiej w Sędzimirowicach.
Szkoła Podstawowa im. Marii Konopnickiej w Sędzimirowicach.
Dwór w Sędzimirowicach z początku XIX wieku, który stoi na skraju założenia parkowego.
Jest to neoklasycystyczna budowla z czterokolumnowym portykiem, balkonem na piętrze i attyką.
Przy dworze rośnie pomnikowy okaz dębu szypułkowego. Jego wiek oceniany jest na ok. 200 lat.
Z Sędzimirowic pedałuję do skrzyżowania we wsi Skalmierz. Przecinam trasę Łódzkiej Magistrali Rowerowej W-E.
Ciekawy krzyż w Skalmierzu. Konstrukcja osadzona jest w stercie kamieni i opleciona bluszczem z żelaza.
Przejazd kolejowy w sąsiedniej osadzie Golków.
W tej okolicy aż roi się od trupiobladych BAZ OBCYCH ! Taki widok tylko potwierdza spiskową teorię Mr SCOTT'a, że "ONI są wszędzie" 👽
Śmigam dalej na południe przez wieś Karkoszki do Błaszek - zobacz WYCIECZKA Nr 407.
Dom społeczny „Błaszkowianka” przy Placu Niepodległości 2. Budynek powstał w latach 1916–1917.
Z Błaszek docieram do wsi Żelisław i rozpoczynam zwiedzanie.
Nazwa osady pochodzi od słowiańskiego imienia Żelisław. Remiza strażacka miejscowej OSP.
Młyn motorowy w Żelisławiu nad rzeką Cienią.
Cienia to niewielka rzeczka, która zwana jest też Trojanówką. Ma swoje źródła pomiędzy wsią Gruszczyce a Cienią Wielką.
Stawy w Żelisławiu nad rzeką Cienią.
Dwór Błeszyńskich w Żelisławiu z około poł. XVIII wieku.
Podczas powstania styczniowego współwłaściciel wsi Tomasz Błeszczyński był dowódcą 4 szwadronu kawalerii w 1 pułku ugrupowania gen. Edmunda Taczanowskiego. Po powstaniu Błeszczyńskim majątek skonfiskowano.
Dwór otoczony jest pięknym ogrodem i starodrzewiem - pozostałościami po parku podworskim.
We wsi zachowało się jeszcze kilka drewnianych domów z początków XX wieku.
Z Żelisławia jadę do wsi o nazwie Sarny. Jest to trasa niebieskiego szlaku rowerowego "Skarby Ziemi Sieradzkiej". Mam nadzieję, że za parę lat uda mi się go przejechać w całości !
A póki co dojeżdżam do wsi Gruszczyce - pierwszego z głównych celów dzisiejszej wędrówki. Jest to duża wieś, która przynależy do gminy Błaszki. Rozpoczynam poznawanie miejscowości i fotografuję najważniejsze obiekty.
Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej "CLINICA".
Obok ośrodka zdrowia znajduje się apteka. Cały teren jest obsadzony efektownymi krzewami i drzewami.
Most na rzece Cienia.
Cienia-Trojanówka w Gruszczycach to wąski strumyk, który przepływa przez teren dawnego parku podworskiego.
Nad rzeczką znajdują się dwa malownicze stawy.
Publiczne Gimnazjum w Gruszczycach im. Bohaterów Powstania Styczniowego.
Baner na ścianie szkoły z ryciną słynnej Bitwy pod Wrzącą 1863 roku.
Szkoła Podstawowa im. św. Jana Pawła II w Gruszczycach.
Tablica na budynku : "18 maja 2003 r. nadano Szkole Podstawowej w Gruszczycach imię Jego Świętobliwości Papieża Jana Pawła II naszego wielkiego rodaka. Społeczność szkolna i lokalna".
Plac zabaw dla dzieci przy oddziale przedszkolnym.
Tablica z informacją o wykorzystaniu funduszy z UE podczas operacji mającej "na celu podniesienie jakości życia mieszkańców wsi Gruszczyce oraz poprawę warunków spędzania czasu wolnego poprzez zapewnienie dostępu do infrastruktury rekreacyjnej".
Boisko sportowe przy obiektach szkolnych.
Pomnikowy okaz drzewa na terenie parku szkolnego.
Obok szkoły stoi pomnik poświęcony Janowi Pawłowi II. Monument ufundowany przez Mirosławę i Krzysztofa Jasińskich jest podziękowaniem za pontyfikat Papieża Polaka.
Pomnik odsłonięto w maju 2005 roku. Napis na tablicy : "Szukałem was, teraz wy przyszliście do mnie. Za to wam dziękuję. Jan Paweł II. W hołdzie za pontyfikat Papieżowi Janowi Pawłowi II. Uczniowie i Nauczyciele. Gruszczyce A.D. 2005".
Boczna ściana przystanku autobusowego w Gruszczycach.
Remiza strażacka OSP Gruszczyce (rok założenia 1917).
Tabliczka na strażnicy "Wsparcie techniczne systemu ratowniczo-gaśniczego w Gminie i Mieście Błaszki poprzez zakup średniego samochodu ratowniczo-gaśniczego". Na ten cel otrzymano dofinansowanie z projektu współfinansowanego przez Unię Europejską z EFRR oraz z budżetu Gminy i Miasta Błaszki.
Stacja paliw w Gruszczycach.
Kapliczka z figurą Matki Boskiej, na skrzyżowaniu z drogą na Złoczew i Wrzącą.
W Gruszczycach mieszka dziś ok. 400 osób. We wsi zachowało się kilka starych, drewnianych domów.
Miejscowość pojawiła się w źródłach pisanych w 1392 roku, kiedy to wspomniano Zawiszę - dziedzica Gruszczyc. Od XII do XVII wieku Gruszczyce stanowiły ośrodek dużego klucza majątkowego rodziny Gruszczyńskich herbu Poraj. Schody prowadzące do miejscowego kościoła.
Kościół p.w. Świętego Stanisława Biskupa w Gruszczycach.
Drewniany Dom Boży został zbudowany w 1750 roku z fundacji Kajetana Grodzickiego - dziedzica wsi.
Jest to jednonawowa konstrukcja zrębowa z dwukalenicowym dachem, krytym blachą z czworoboczną wieżyczką na sygnaturkę. W parkan otaczający świątynię wbudowana jest murowana dzwonnica z pojedynczą arkadą.
Kaplica pogrzebowa na placu przykościelnym.
Plebania z 1924 roku - kancelaria parafialna i mieszkanie proboszcza.
Przy tej samej ulicy - drodze do wsi Jasionna, znajduje się cmentarz parafialny.
Imponujący grobowiec, gdzie spoczywa : "Ś.P. Stefan Jamroziński ur. 25.VIII.1911 r. został zamordowany 1.XII.1934 r. Pokój jego duszy".
Porcelanowa fotografia zmarłego.
Okazały grobowiec Rodziny Wietrzyk.
"Ś.P. Józef Wietrzyk przeżył lat 64, zm. 15 stycznia 1927 r. Prosi o westchnienie do Boga. Co tak bardzo kochaliśmy, dziś w grobie się mieści. Bóg nam wszystko zabrał, a nie wziął boleści. Syn".
Grobowiec Rodziny Paciorkowskich, gdzie spoczywa m.in. "Bogumił Paciorkowski ur. 1849 r., um. 1904 r.". To ostatni właściciele wsi Gruszczyce.
"Ś.P. Pułkownik Bronisław Rudzki lat 26 Naczelnik Powstańczy Województwa Kaliskiego, były oficer armii rosyjskiej. 5 marca 1863 roku przewodnicząc zebraniu szlachty we dworze w Gruszczycach zdradzony, odebrał sobie życie nie chcąc dostać się do niewoli rosyjskiej". O tym spotkaniu doniósł Rosjanom zdrajca - szlachcic Bogatko ze wsi Morawki.
"Ś.P. Ks. Stefan Radomski Proboszcz w Gruszczycach ur. 12.1.1904 r. zm. 24.VII.1938 r.".
Ceglany grobowiec Rodziny Grodzickich - z figurą Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus na ręku. W 1773 roku wieś Wrząca i Gruszczyce były własnością Kajetana Grodzickiego, cześnika sieradzkiego i jego potomków. Majątek został skonfiskowany Filipowi Grodzickiemu za udział w powstaniu listopadowym. Dobra odkupione na licytacji zostały następnie sprzedane w 1845 r. przez Józefę Grodzicką Wilhelmowi Neugebauer.
Ponad 100-letni grobowiec z nieczytelnymi napisami na tablicy epitafijnej.
Po zwiedzeniu cmentarza wychodzę na asfaltową drogę i dostrzegam napis "1000" ! Tak Mr SCOTT - teraz czeka cię ostra jazda do wycieczki nr 1000 !!! Kiedy to się wydarzy ? Może za 6,7 lub 8 lat - jak Bozia da zdrowie i siły ☺
Centrum handlu i usług w Gruszczycach.
Skrzyżowanie z szosą na Błaszki i Łubną.
Przy sklepie ustawiona jest tablica z wiadomościami na temat wsi Gruszczyce oraz mapą szlaku rowerowego pt. "Szlakiem dębów i paproci". Ten szlak to projekt zrealizowany przez lokalną grupę działania, Stowarzyszenie „LGD7-Kraina Nocy i Dni”. Partnerem projektu jest sąsiadująca lokalna grupa działania „Długosz Królewski”. Szlak rowerowy został utworzony w ramach projektu współpracy, współfinansowany ze środków Unii Europejskich w ramach Osi 4 LEADER – działanie 421 “Wdrażanie projektów współpracy” PROW na lata 2007-2013. Muszę się w przyszłości na niego zasadzić !
Bank Spółdzielczy w Błaszkach - Punkt Obsługi Bankowej w Gruszczycach.
Piekarnia w Gruszczycach.
Kończę na dziś zwiedzanie wsi Gruszczyce i ruszam na trasę do sioła Wągłczew. Oczywiście wrócę tu jeszcze, bo przede mną poznawanie dalszych terenów powiatu sieradzkiego !
NA TRASIE DO WĄGŁCZEWA
Przejeżdżam przez osadę Cienia do wsi Łubna Jarosłaj.
Zabytkowy wiatrak na polu wsi Łubna Jarosłaj. Wiatrak jest wpisany do rejestru zabytków nieruchomych na mocy decyzji wojewody z 6 października 1986 roku.
Zagroda gospodarstwa rolnego w osadzie Łubna Jarosłaj.
Kapliczka domkowa przy szosie na Wróblew.
W centrum wsi stoi pomnik ku czci Prymasa Polski Macieja Łubieńskiego. Jego budowę ufundowało dwóch mieszkańców - Edmund Cichomski i Jerzy Krawczyk.
"Prymas Polski Maciej Łubieński herbu Pomian ur. 2 lutego 1572 w Łubnej, Biskup Chełmiński, Poznański, Kujawski, Arcybiskup Gnieźnieński 1641-1652 zm. 28 sierpnia 1652 w Łowiczu, pochowany w Katedrze Gnieźnieńskie. Wielkiemu Polakowi w 360 rocznicę śmierci".
Tablica z nazwiskami zasłużonych osób z rodu Łubieńskich : "Biskup Płocki Stanisław Łubieński 1573-1640, Biskup Krakowski Kazimierz Łubieński 1652-1719, Kanonik Wojciech Łubieński 1565-1640, Minister Feliks Łubieński 175801848, Generał Tomasz Łubieński, przemysłowiec Henryk Łubieński 1793-1883" /// "Pomnik wzniesiono dzięki ofiarności Mieszkańców Łubnej poświęcił Biskup Włocławski Wiesław A. Mering 14 września 2012 r.".
Zbiór ziemniaków na polach wsi Łubna.
Remiza strażacka OSP Łubna.
Od strażnicy jadę do wsi Łubna Jakusy.
Dojeżdżam do skrzyżowania, gdzie ustawiony jest ukwiecony krzyż.
Skręcam na południe i pedałuję do szutrowej drogi, przy której ustawiony jest drogowskaz z napisem :
"Kurhany sprzed 3,5 tysiąca lat. Największe skupisko w Polsce. 800 m. Źródła Trojanówki Łubna/Sudoły". No to muszę zobaczyć !!!
I wreszcie dojeżdżam do cmentarzyska, które należy do największych w Polsce skupisk kurhanowych z wczesnej epoki brązu. Stanowisko położone jest w pobliżu południowej krawędzi niewysokiego, płaskiego wzniesienia opadającego ku podmokłej dolinie rzeki Cienia.
Cmentarzysko tworzą 23 kurhany podzielone na dwie grupy : północno-zachodnią i południowo-wschodnią liczące odpowiednio 14 i 9 porośniętych drzewami i rozmieszczonych w układzie liniowo-grupowym mogił.
Mr SCOTT odkrywca - na stanowisku kurhanów, które utworzono 1500-1300 lat p.n.e. !!! Region łódzki kryje wiele tajemniczych, ciekawych miejsc i to mnie fascynuje !
Przejeżdżam na zachód ok. 150 m pod drugie stanowisko kurhanowe. Obydwa cmentarzyska składają się z kurhanów kultury trzcinieckiej, które po zbadaniu ponownie zrekonstruowano.
Kurhany położone są na trasie niebieskiego szlaku pieszego "Dworków Ziemi Sieradzkiej". Stanowią rezerwat archeologiczny i wpisane są do rejestru zabytków.
Badacze znaleźli tu pochówki szkieletowe dość bogato wyposażone, w tym : naczynia, brązowe ozdoby, złoty pierścień, brązowy sztylet, krzemienny grot oszczepu i strzał. A ja znalazłem w trawie tabliczkę nagrobną "Ś.P. Kazimierz Owczarek żył lat 37 zginął śmiercią tragiczną 1964 r. Prosi o Zdrowaś Maria". Czyżby tu został pochowany ?
Jadę dalej na zachód w kierunku przysiółka o nazwie Klekoty.
To właśnie tutaj pośród zarośniętej doliny, znajdują się źródła rzeki zwanej Cienią, a w swym środkowym i dolnym biegu Trojanówką, będącej prawobrzeżnym dopływem Prosny.
Opuszczony dom mieszkalny w dolinie Trojanówki, przy drodze prowadzącej do wsi Jasionna.
Mocno podekscytowany, wracam tą samą polną drogą w kierunku wsi Łubna Jarsołaj.
Znowu jestem przy pomniku Prymasa Łubieńskiego. Na skrzyżowaniu skręcam w prawo - na wschód.
Opuszczam obszar wsi Łubna Jarosłaj i pędzę za traktorem z podczepioną maszyną do kopania ziemniaków.
Mocno rozpędzony wjeżdżam na teren gminy Wróblew. Witamy !!!
Za moment już jestem na terytorium wsi Wągłczew - drugiego z głównych celów tej jubileuszowej wycieczki.
Pierwsza wzmianka o osadzie pochodzi z 1358 roku, kiedy to król Polski Kazimierz Wielki otrzymał Wągłczew oraz Sadokrzyce od zakonu augustianów w zamian za wioski w Kaliskiem. Na zdjęciu punkt skupu mleka.
Zarośnięta bluszczem stodoła przy skrzyżowaniu z drogą na Brudzew.
Kapliczka przy skrzyżowaniu na kopcu z kamieni, z figurą Matki Boskiej i tablicą "Pod Twoją obronę uciekamy się Święta Boża Rodzicielko".
Drogowskazy przy skrzyżowaniu. Wągłczew leży na "Szlaku pomników" powiatu sieradzkiego.
Centralna część wsi i skrzyżowanie z drogą do wsi Orzeł Biały.
Mr SCOTT Orzeł Biały - nieustraszony odkrywca ciekawych miejsc regionu łódzkiego !
Atrakcją turystyczną wsi Wągłczew jest zespół klasztorny Kanoników Regularnych na który składają się kościół p.w. św. Klemensa oraz budynek klasztorny.
W dawnym klasztorze od kasaty zakonu w 1865 roku znajduje się plebania. Budynek od północy i południa wieńczą piękne późnorenesansowe szczyty.
Kapliczka na dziedzińcu z figurą Chrystusa i tablicą z napisem : "Słodkim jarzmem Twoim władaj Panie wśród nieprzyjaciół Twoich. Wągłczew 966-1966".
Późnorenesansowy kościół p.w. św. Klemensa, zbudowany został w latach 1623-35 z fundacji Macieja i Stanisława Łubieńskich wg projektu Jerzego Hoffmana. Świątynia ta stała się wkrótce własnością Kanoników Regularnych z Miechowa, których generałem był jeden z fundatorów - Maciej Łubieński.
Marmurowa tablica fundacyjna z napisem w jęz. łacińskim i herbem Pomian nad wejściem głównym
Tablica epitafijna Jana i Zuzanny Załuskowskich.
"Totus Tuus. Bogu dziękujcie, Ducha nie gaście. Pamiątka czwartej pielgrzymki do Ojczyzny Papieża-Polaka Jana Pawła II 1-9 czerwca 1991 r. Fundowali A. i J. Krawczykowie".
"Ś.P. Ksiądz Edmund Perczak Proboszcz tutejszej parafii w latach 1940-1941, urodzony 23.X.1909 w Wistce, zamordowany 30.VIII.1942 w K.L. Dachau. Wierny Chrystusowi do końca".
"Titulus Altaris S.Crux Consecr. A. Pawłowski EPPS Vladisl. 22.VII.1962 a
Tablica epitafijna Zofii Łubieńskiej - matki fundatorów świątyni z ok. 1648 roku.
Zabytkowa chrzcielnica z XVII wieku.
We wnętrzu zachowało się oryginalne sklepienie kolebkowe z lunetami zdobione dekoracją stiukową typu kalisko-lubelskiego
Ołtarz wielki z figurą Chrystusa z 2 poł. XVII wieku, którą uważa się za cudowną.
Ołtarz boczny prawy z obrazem św. Klemensa.
Ołtarz boczny lewy z obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus na ręku.
Ambona z XVIII wieku w kształcie łodzi rybackiej.
Wnętrze kościoła utrzymane jest w stylu barokowym.
Chór muzyczny i 10-cio głosowe organy rokokowe z 1786 roku, które podarował kościołowi ks. Andrzej Skowroński.
Metalowe drzwi z herbem Pomian i herbem województwa sieradzkiego.
Drzwi metalowe kruchty, które pochodzą najprawdopodobniej z okresu II RP.
Kapliczka-grota na placu przykościelnym z figurą Matki Boskiej.
Wokół świątyni rośnie kilka okazów pomnikowych drzew, których wiek datuje się na 150-200 lat.
Tablice epitafijne na parkanie wokół zespołu klasztorno-kościelnego - pamiątka po cmentarzu przykościelnym. "Ioanni Poray Gołembowski notario teustri Sieradien quivens Carlo Patrix Virtuti Mu neri bonoq comuni orbo amabilis nemini molesto re sua contento. Sol vit debitu mortalitlis A. 1701 no nas Mai ac hic sepulto. Cui precare viator felicittem aeterna mecu Antonio de Bartochowska progenito Filio hoc Patri monumentum ponente".
"L. I. C. FRANCISCO PORAY GOŁEMBOWSKI EX IOANNE ET BARBARA DE TRZEBIENIE PROGENITO HIC A.D. 1737 SEPULTO IOANNES NOTARIUS TUIS SIERADIEN EX ANNA KOCZANSKA FILIUS PATRI POSIUT REQUIEM PRECARE".
Tablica z herbem Rydwan poświęcona Pawłowi Wierzbickiemu (l. 50 - † 9.I.1855) i jego trzem nie wymienionym z imienia synom.
Tablica nagrobna poświęcona Tekli ze Zduńskich Rogozińskiej urodzonej w 1774 roku.
Dom Boży w Wągłczewie to budowla jednonawowa, która posiada czterokondygnacyjną wieżę zwieńczoną barokowym hełmem oraz oszkarpowane ściany nawy.
Nowa kaplica pogrzebowa na placu przykościelnym.
Krzyż w centrum wsi z tablicą "Boże Błogosław 1948".
Szosa do wsi Sadokrzyce, przy której znajduje się cmentarz parafialny w Wągłczewie.
Kaplica grobowa Rodziny Gołembowskich i Psarskich z połowy XIX wieku.
Ołtarz do polowych i pogrzebowych nabożeństw.
"Ś.P. Ignacy Rajewski wielki społecznik żył lat 70 zm. 24.5.1974".
"Ś.P. Janusz Poborczyk 20-09-1937, 9-11-2014 pilot, budowniczy statków. Urodził się w Polsce, żył w Szwecji, zmarł w Australii".
Imponujący grobowiec zwieńczony żeliwnym krzyżem i tablicą z herbem Rola z hełmem i pióropuszem oraz z herbem Godziemba zwieńczonym hełmem z koroną i klejnotem.
Spoczywają tu "Ś.P. Hilary z Kaliszkowa Rola - Załuskowski ur. d. 8 stycznia 1825 r. zm. d. 1 grudnia 1893 r, Pokój jego duszy" oraz "Ś.P. Adela z Wardeskich Załuskowska urodzona z Ziemi Łęczyckiej d. 12.XII.1834, zasnęła w Bogu d. 10.XI.1901".
Krzyż z figurą aniołka na grobie dziecka z rodziny Michałowicz.
Pomnik ze śmigłem samolotu na mogile "Ś.P. Bolesław Czekała mjr pilot WP żył kat 66, zn. 16.XI.1991. Dobry bój-stoczyłem, zawodu-dokonałem, wiarę-zachowałem".
Tabliczka na pomniku z napisem : "Gdy spojrzę na niebo błękitne, i ptaków podniebne latanie, to zawsze odnajdę wysłane przez Ciebie przesłanie. Twe słowa są we mnie, jak napis wykuty gdzieś w skale : Noś godnie nazwisko, bądź dumny i prawy, licz tylko na siebie - to życia podstawy. Wiem Tato !!! Gdy Twój wnuk zapyta kim był ten człowiek ? Odpowiem mu zawsze : Synku ! To ktoś kto kochał latanie, ktoś dla kogo było to umiłowanie, ktoś kto jak sam napisał o sobie, Zachował wiarę i wielkość w zawodzie. Szkoda tylko, że nie miał już czasu, chwycić swego wnuka za małą rękę, i przekazać mu jak bardzo - w tych przestworzach jest pięknie !".
Panorama z cmentarza na kościół św. Klemensa.
Szkoła Podstawowa im. Tadeusza Kościuszki w Wągłczewie.
Po zwiedzeniu wsi Wągłczew ruszam na trasę powrotną do Łodzi.
POWRÓT DO ŁODZI
Przejeżdżam przez osadę Sadokrzyce i podziwiam pola obsiane pachnącą gorczycą.
Widoki mam niezwykłe i przepełnia mnie potęga rowerowego szczęścia ! Przez długie chwile obserwuję fantastyczny zachód słońca. Jest cudownie !!!
Co chwilę zerkam też na pola w Sadokrzycach. Na horyzoncie sterczy kilkanaście BAZ OBCYCH, co tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że "ONI są wszędzie" !!! 👽
Super szosa na odcinku Sadokrzyce - Dąbrówka.
Szybkim tempem dojeżdżam do wsi Gminnej Wróblew, którą poznałem dobrze na WYCIECZCE Nr 411.
Wróblew - zabytkowy kościół p.w. Św. Piotra i Pawła.
W Wróblewie wyjeżdżam na drogę krajową nr 12 i kieruję się w stronę Sieradza.
Sprawnie przedzieram się przez miasto do mostu nad rzeką Warta. Potem skupiam się już tylko i wyłącznie na bezpiecznym dotarciu do Łodzi.
Wpadam do mojego rodzinnego miasta po ul. Pabianickiej. Oglądam kościół pw. Św. Franciszka z Asyżu przy ul. Flatta 3a, którzy otrzymał niedawną efektowną iluminację.
Świątynię zbudowano w latach 1929–1932 w stylu modernistycznym wg. projektu arch. Józefa Kabana. Na frontonie kościoła umieszczone są mozaiki św. Franciszka.
Św. Ojca Pio i św. Faustyny.
Oraz Jana Pawła II i kard. S. Wyszyńskiego.
Obok kościoła stoi dzwonnica, którą postawiono w 1988 roku. Są na niej trzy dzwony : „Franciszek”, „Józef” i „Jan”.
Jubileuszową wycieczkę nr 500 kończę w dobrej formie i poczuciem, że poznawanie Ziemi Łódzkiej idzie mi bardzo dobrze. Odkryłem w sobie to rowerowe powołanie na dobre i mam nadzieję, że będę to robił jeszcze przez wiele, wiele lat ! Tak mi dopomóż Bóg !!! Amen.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz