WYCIECZKA Nr 385 - Widawa - pamięci Ira Aldridge

TRASA WYCIECZKI i DANE STATYSTYCZNE : 
Łódź (Ogrodowa, Srebrzyńska, al. Włókniarzy, Konstantynowska) - Konstantynów Łódzki - Mirosławice - Lutomiersk - Kwiatkowice Las - Kwiatkowice - Dobruchów - Górna Wola - Tarnówka - Szadek - Wielka Wieś - Szadkowice - Suchoczasy - Janiszewice - Zduńska Wola - Holendry - Zapolice - Pstrokonie - Rembieszów - Kalinowa - Ligota - Górki Grabińskie - Podgórze - Widawa - Rogóźno - Kolonia Zawady - Chociw Łaski - Kolonia Zawady - Rogóźno - Wola Wężykowa - Nowe Kozuby - Stare Kozuby - Sędziejowice - Lichawa - Dobra - Pruszków - Rososza - Sięganów - Łopatki - Podłaszcze - Łask - Kolumna - Chechło Drugie- Chechło Pierwsze - Pabianice - Ksawerów - Łódź (Pabianicka, Plac Niepodległości, Piotrkowska)  
[07.07.2015. - 150,27 km, 23,98 km/h, 6:16:09 h] 
ZDJĘCIA                 FILMY               GPS   

Mr SCOTT jedzie do... Widawy !!! Trasa WYCIECZKI Nr 385.

Kolejną letnią wycieczkę zaczynam na Starym Cmentarzu, który znajduje się przy zbiegu ulic Ogrodowej i Srebrzyńskiej. Znam dobrze to miejsce chociażby z WYCIECZKI Nr 44.

Nekropolia powstała w latach 1855-1858. Ponieważ Łódź była już wtedy miastem wielu religii, wyznaczono odrębne części dla katolików, protestantów i prawosławnych.

Przyjechałem tutaj dzisiaj specjalnie po to, aby upamiętnić Ire Aldridge’a – pierwszego czarnoskórego tragika szekspirowskiego, który zmarł w Łodzi w dniu 7 sierpnia 1867 roku. Jego grób znajduje się przy głównej alei cmentarza, po lewej stronie od bramy wejściowej.

Ira Aldridge (1807-1867) był jednym z najbardziej znanych w historii aktorów szekspirowskich. Urodził się w Nowym Jorku. Zasłynął jako Makbet i Otello. Większość swojego życia spędził na deskach londyńskich teatrów. W latach 1852-1867 odbywał tourne po Europie. Grał w m.in. Belgii, Niemczech, Danii, Szwecji, Szwajcarii, Czechach, Rosji, Francji i Polsce. Zmarł podczas wizyty w Łodzi. Przygotowywał się do sztuki. Przyczyną było najprawdopodobniej zapalenie płuc.

Stary Cmentarz jest miejscem pochówku przemysłowców, lekarzy, prawników, przedstawicieli starych łódzkich rodów, uczestników walk o niepodległość, ludzi zasłużonych dla rozwoju miasta, jego sztuki i oświaty. Korzystam z okazji i odwiedzam raz jeszcze kilka z nich. Monumentalny grobowiec Rodziny Rudolfa Eisnera (fabrykant, właściciel m.in. kamienicy przy ul. Piotrkowskiej 179).

Grobowiec rodziny Grohmannów, na którym umieszczony jest posąg Chrystusa Miłosiernego dłuta Henricha Eplera.

Ludwik Grohman współtworzył przemysłową historię Łodzi. Jako pierwszy łódzki fabrykant uruchomił straż pożarną. Do 1869 roku pełnił funkcję radnego miejskiego. W okresie 1876-1888 był prezesem i głównym komendantem całej Łódzkiej Straży Ogniowej, dlatego często chodził w mundurze.

Grobowiec księdza Mieczysława Cieślara, który był proboszczem parafii św. Mateusza w Łodzi, biskupem Diecezji Warszawskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP, zastępcą Biskupa Kościoła. Zginął w wypadku samochodowym w nocy z 18 na 19 kwietnia 2010 we wsi Przecław, wskutek zderzenia czołowego z samochodem prowadzonym przez nietrzeźwego kierowcę...

Piękny grobowiec rodziny Ludwika Mayera. Pomnik przyjechał do Łodzi wprost z Rzymu w 1898 roku. Jest to jeden z najpiękniejszych zabytków łódzkiej nekropolii.

Anioł pochylający się nad dwojgiem dzieci ma twarz Sophie Biedermann. Była córką Ludwiga i Matyldy Meyerów i zmarła bardzo młodo. U jej stóp są jej synowie - pięcioletni Helmut i trzyletni Rudolf.

Grobowiec Adolfa Gehlig'a - łódzkiego browarnika. W 1869 roku kupił drewniany browar w miejscu, gdzie dziś znajduje się Park Staromiejski.

Grób Karola Jonschera, lekarza i społecznika. Jonscher (1850-1907) założył pierwszy łódzki szpital fabryczny u Scheiblera, stworzył szpital dla nerwowo chorych w Kochanówce, był ordynatorem w szpitalu pediatrycznym. Umarł wracając od pacjenta.

"Na płaskorzeźbie widać człowieka otoczonego ludźmi, inni idą ku niemu, a on przyjmuje ich z otwartymi ramionami".

Grobowiec rodziny Gustawa Lorenza, jednego z łódzkich przemysłowców wełnianych. Swoją karierę włókienniczą rozpoczął w 1862 roku, otwierając niewielki warsztat tkacki przy ul. Piotrkowskiej 57.

Mauzoleum rodziny Kunitzerów. Juliusz Kunitzer był jednym z bardziej aktywnych przedsiębiorców łódzkich początku XX wieku.  Był współzałożycielem m.in. Widzewskiej Manufaktury. Zginął w zamachu podczas rewolucji 1905 roku.

Grobowiec fabrykanckiej Rodziny Bennichów.

Protoplastą rodu był August Bennich, jednak karierę w przemyśle włókienniczym rozpoczął jego syn Karol Bennich, który w 1864 roku założył ręczną wytwórnie chustek wełnianych i serwet przy ulicy Piotrkowskiej 105. Zatrudniał w niej 170 robotników. W 1905 roku produkcję przeniesiono do nowego budynku fabrycznego przy ulicy Łąkowej 11.

Gdy tylko jestem na Starym Cmentarzu, to zawsze odwiedzam grób Michała Kuny - mojego teścia, niezwykłego człowieka, księgoznawcy i bibliofila związanego przez wiele lat z Biblioteką Uniwersytetu Łódzkiego.

W części ewangelickiej cmentarza, ogromne wrażenie wywiera neogotyckie mauzoleum wystawione w latach 1885-1888, w którym pochowany jest Karol Scheibler - jeden z największych łódzkich przemysłowców.

Karol Wilhelm Scheibler (1820-1881) przybył do Łodzi z Belgii w 1854 roku. Pochodził z Nadrenii Północnej-Westfalli. Podczas pobytu w Belgii uczył się fachu. Znał się na maszynach i sprzyjały mu liczne powiązania rodzinne w całej Europie, co pozwoliło mu się włączyć w wyścig fabrykantów w Łodzi. Znał kilka języków i miał za sobą wiele podróży. Wykorzystał posag wybranki i wydzierżawił od władz Łodzi tereny w dolinie rzeki Jasień przy Wodnym Rynku (dzisiejszy plac Zwycięstwa). Uruchomił tam pierwszą w Królestwie Polskim i największą w mieście zmechanizowaną przędzalnie bawełny.

Grób rodzinny Hermanna Guenzla, który był właścicielem firmy sztukatorsko-budowlanej.

Grobowiec Rodziny Moenke. Mauzoleum powstało w 1884 roku według projektu Otto Gehliga i kryje szczątki Teresy z Anstadtów Moenke zmarłej w 1884 roku (córki Karola Anstadta) i jej męża Roberta (zm.1885).

Pomnik na grobie Ludwika Anstadt'a (1841-1902). To syn przybyłego do polski w latach trzydziestych XIX wieku, niemieckiego przedsiębiorcy Karola Anstadta. Po śmierci ojca w 1874 roku stanął na czele zmienionego w spółkę rodzinną browaru Karola Anstadta (obecnie własność spółki Browary Łódzkie S.A.). Ludwik wraz z braćmi na obszarze doliny rzeki Łódki urządził w latach 1881-1885 prywatny Park Helenów. W 1900 roku w rejonie obecnych ulic Sędziowskiej i Urzędniczej, Ludwik Anstadt założył własny browar oraz wzniósł willę.

Pomniki na grobie rodziny Carla Gottloba Anstadt'a (ur. 13 marca 1801 w Plauen w Saksonii, zm. 9 stycznia 1874). To twórca pierwszego przemysłowego browaru w Łodzi.

NA  TRASIE  DO  WIDAWY

Konstantynów Łódzki - DW nr 710.

Mirosławice - na szlaku turystycznym "Front wschodni 1914-1918". Szlak jest atrakcją turystyczną o charakterze ogólnopolskim. Biegnie przez 8 województw (łódzkie, warmińsko-mazurskie, podlaskie, mazowieckie, świętokrzyskie, lubelskie, małopolskie i podkarpackie). Trasa upamiętnia budynki architektury obronnej, pola walki oraz miejsca pamięci.

Lutomiersk - plac Jana Pawła II i podmiejski tramwaj nr 43.

Kwiatkowice - most na rzece Pisia.

Szadek - nowa galeria handlowa ul. Kościelna.

Szadek - dworzec kolejowy, który jest położony w przysiółku Szadkowice-Ogrodzim.

Jest to jedna ze stacji kolejowych na magistrali węglowej (linia kolejowa nr 131 Chorzów Batory - Tczew).

Szadkowice - cmentarz wojenny z 1914 roku. Zwiedziłem go dokładnie podczas WYCIECZKI Nr 259.

Osada Suchoczasy i mural na świetlicy wiejskiej.

Suchoczasy - kaplica wiejska.

Nowy Ratusz Miejski w Zduńskiej Woli, który stanął w miejscu lokalizacji przedwojennego budynku. Jego oficjalna nazwa to Zduńskowolskie Centrum Integracji. W środku mieszkańcy będą mogli korzystać z pomieszczeń, które będą pełnić funkcje kulturalno-oświatowe.

Na ścianie obiektu zawieszony jest "Akt erekcyjny odbudowy ratusza w Zduńskiej Woli".

Na skwerze przy budynku, ułożona jest pamiątkowa tablica "Rozstrzelanym przez hitlerowców 11 listopada 1939 roku", którą ufundowali rzemieślnicy i społeczeństwo Zduńskiej Woli.

Przed pięknym budynkiem ustawiony jest pomnik Marszałka Józefa Piłsudskiego.

Plac Wolności 6 - odrestaurowana kamienica mieszczańska.

Kamienicę wyremontowana w ramach projektu współfinansowanego przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego pn. "Rewitalizacja Centrum Miasta Zduńska Wola".

Urząd Miasta Zduńska Wola - dworek założyciela miasta Stefana Złotnickiego.

Zduńska Wola ul. Widawska - wiadukt trasy szybkiego ruchu S-8.

Gmina Zapolice - tablica informacyjna.

Zapolice - zobacz WYCIECZKA Nr 357.

BAZY OBCYCH  w okolicy Zapolic

"Gmina Widawa wita" - tablica informacyjna przed wjazdem do wsi Ligota.

Silosy zbożowe we wsi Ligota.

Rzeka Widawka we wsi Górki Grabińskie. Źródła Widawki znajdują się na Wzgórzach Radomszczańskich, a uchodzi do Warty w okolicy wsi Zamoście. Rzeka liczy sobie 95,8 km długości.

Górki Grabińskie - elektrownia wodna na odnodze Widawki.

Po 4 godzinach pedałowania docieram do celu dzisiejszej, bardzo upalnej wycieczki. Widawa to dawne miasto (1388-1870), obecnie wieś położona w powiecie łaskim. Pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1370 roku i dotyczy podkomorzego sieradzkiego Jakuba z Widawy.

Na początek zwiedzam miejscowy cmentarz parafialny, który znajduje się przy ul. Świętego Rocha.

Kaplica cmentarna św. Rocha, zbudowana z cegły staraniem ks. Stanisława Maniewskiego w 1893 roku.

Na ścianie kościółku umieszczone są dwie tablice : "Ś.P. Kazimierz Jan Wojciechowski z Dębiny, Brat Tycjan z Niepokalanowa, współzałożyciel Drużyny ZWZ AK w Dębinie, członek Oddziału Armii Krajowej w Widawie. Zginął śmiercią męczeńską w OK. Sachsenhausen w 1945 r. Pokój Jego duszy. W 50-lecie Armii Krajowej i 75 rocznicę urodzin hołd Mu oddają żołnierze AK, Rodzina, Parafianie. Widawa 1992 r.".

"Ś.P. Ks. Kanonik Stefan Pawłowski przeżył lat 51, w kapłaństwie 29, zm. 2.V.1955. Pokój jego duszy".

Po prawej stronie kościółka cmentarnego znajduje się kilka starych grobowców z otynkowanej cegły. Wszystkie w stylu neoklasycystycznym : "Ś.P. Michalina z Poradowskich Arkuszewska właścicielka dóbr Zborów (l. 32 - † 31VII 1864). Prosi o westchnienie do Boga".

Grobowiec Rodziny Porzybut z 1909 roku.

Niezwykłym zabytkiem cmentarza widawskiego jest pomnik z otynkowanej cegły, z płytą metalową w kształcie tarczy, z napisem odlanym wypukle w metalu. U szczytu płyty umieszczono czaszkę. U dołu natomiast znajdują się resztki plakiety, która zawierała niegdyś ozdobę lub herb.

Napis zawiera następujące informacje :
"Józef Zaremba
Bywszy Landrat Powiatu Sieradzkiego
Radca Województwa Kaliskiego
Urodził się d: 18 Marca 1776
Umarł d: 8 Stycznia 1820
Wdzięczna Żona pamiątkę poświęca".
Józef Zaremba był starostą powiatu sieradzkiego.

Tuż obok znajduje się zabytkowy pomnik, gdzie pochowany został "Ś.P. Michał Płaczkowski dr fil. Rektor Akademii Widawskiej. Żył lat 72, zm. 17.IX.1769 r. Pokój jego zwłokom". Tu należy nadmienić, że jeszcze w końcu XIX wieku Widawa posiadała prawa miejskie, a w XVII wieku pod patronatem Uniwersytetu Jagiellońskiego, powstała szkoła zwana Akademią Widawską, słynąca z wysokiego poziomu nauczania.

"Elżbieta z Krzyżanowskich Dobrowolska, przeżyła lat 66, zasnęła w Bogu dnia 2 sierpnia 1808 r. Prosi o westchnienie do Boga".

"Ś.P. Tomasz Kubicki żył lat 28, zm. 15 maja 1909 r./ Ś.P. córeczka Apolonia żyła 7 miesięcy, zm. 20 lipca 1907 r. Proszą o Zdrowaś Marya".

"Ś.P. Marcin Dobrowolski żył lat 51, zm. d. 6.IV.1921 r. Prosi o Zdrowaś Marja !".

"Antonina z Sowińskich Mroczkowska przeżyła lat 80. Zasnęła w Bogu dn. 30 października 1900 r. Wieczne odpoczywanie racz jej dać Panie".

Grób Rodziny Kuźmierkiewiczów.

Spoczywa w nim m.in. "Ś.P. Kapitan Aleksander Trzepałkowski. Poległ za Ojczyznę 8.IX.1939. 1902-1939. Prosi o modlitwę".

Grób Zofii Hnatnikowej z 1923 roku.

Pomnik poświęcony żołnierzom Armii „Łódź”, poległym w dniach 3-4 września 1939 roku.

"Bohaterom poległym w walce o wolność Ojczyzny i innych narodów. W 60 roczn. Niepodległości Polski. Parafianie widawscy. Niech spoczywają w pokoju wiecznym".

"Pamięci żołnierzy polskich 72 Pułku Piechoty im. Dionizego Czachowskiego z Radomia, 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej z Warszawy, 28 Dywizji Piechoty Armii "Łódź" poległych w rejonie Widawy w dniach 4-5 września 1939 roku".

Tabliczki "Nieznany żołnierz Polski poległ 5-IX-1939 r. w obronie Ojczyzny".

"Plut. Stanisław Kłosowski ur. 15.10.1920 r. Były członek Wici, żołnierz BCh. kierownik UB rejonu Widawa, poległ 20.06.1945 r. w obronie władzy ludowej. Cześć jego pamięci ! Stań i sław jego ideały, którym się oddał cały...".

"Ś.P. podoficer Józef Bednarek przeżył lat 22. Zginął śmiercią tragiczną jako żołnierz Wojsk Lotniczych dnia 10.VI.1952. Cześć jego pamięci".

"Ś.P. Tadeusz Łaziński ur. 25-III-1931 r., zam. 25-I.1952 r. z p. służbowych tragicznie".

"Ś.P. Franciszka Swędrak zd. Kawczyńska żołnierz A.K. ur. 24.IX.1906 r. zam. 31.IV.1978 r./ Leon Swędrak sierż. A.K. żył lat 87, zm. **.VII.1988 r.".

Po wyjściu z cmentarza dojeżdżam do Banku Spółdzielczego w Zduńskiej Woli Oddział w Widawie, który znajduje się przy ul. Sieradzkiej 2. Rozpoczynam poznawanie Widawy, która jawi mi się jako małe miasteczko.

Siedziba Urzędu Gminy Widawa.

Gmina Widawa jest jedną ze 134 gmin wiejskich województwa łódzkiego. Wśród 5 gmin powiatu łaskiego zajmuje 2 lokatę pod względem liczby ludności (7,8 tys.) i pierwszą lokatę pod względem powierzchni (179 km²).

Gminny Ośrodek Zdrowia w Widawie.

Rynek Tadeusza Kościuszki - dawny rynek w Widawie.

Od strony wschodniej ustawiony jest obelisk z pamiątkową tablicą.

"Przodkom potomni. 600-lecie Widawy 1388-1988. 1995".

Tablica z mapą Powiatu Łaskiego przy Placu Kościuszki.

Stacja paliw "Orlen" przy Placu Kościuszki.

Kapliczka z figurką św. Nepomucena, wbudowana w parkan klasztoru Bernardynów.

Tablica na kapliczce : "W 50 rocznicę mordu katyńskiego wszystkim Polakom ofiarom sowieckich zbrodni KO "Solidarność" Widawa, kwiecień 1990 r."

Dzwonnica i klasztor Bernardynów. W 1978 r. na piętrze klasztoru utworzono małe muzeum parafialne, którego celem jest przechowywanie cennych przedmiotów: wyrobów rzemieślniczych i przykładów sztuki sakralnej. Cały zbiór liczy 150 eksponatów. W muzeum można także zapoznać się z historią Widawy.

Pierwszy klasztor widawski był drewniany i powstał 1638 roku. Zbudowany został z fundacji Anny i Wojciecha Wężyków – właścicieli Widawy, którzy przekazali go zakonowi Bernardynów. Klasztor wraz z kościołem uległ jednak spaleniu w 1657 r. w wyniku polsko-szwedzkiej bitwy stoczonej pod Widawą. Znów odbudowano zabudowę drewnianą, która przetrwała do 1678 r., wtedy jednak rozpoczęto budowę murowanego klasztoru – stojącego w Widawie do dziś.

W skład zespołu klasztornego wchodzi kościół p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego. Został wybudowany w latach 1678-1709.

Kościół jest jednonawowy, orientowany, zbudowany w stylu barokowym. Na froncie świątyni znajduje się barokowy szczyt zwieńczony wieżyczką, w której znajduje się dzwon zegarowy. Pod dzwonem na gzymsie odczytać można datę 1678 – przypominającą rok budowy.

Wewnątrz kościoła znajduje się cenne wyposażenie : ołtarz główny z rzeźbioną z drewna grupą ukrzyżowania, bogato złocony, który fundował w pocz. XVIII wieku Stanisław Karsznicki – chorąży wieluński. Pozostałe cztery ołtarze poświęcone są Matce Bożej, św. Antoniemu, Przemienieniu Pańskiemu i św. Franciszkowi. W podziemiach mieszczą się krypty z prochami fundatorów Wężyków Widawskich oraz zakonników.

Zieleniec na placu przykościelnym z figurą Matki Bożej.

Tablica na cokole "Za Ojczyzny wolność, zmartwychwstania cud, cześć swojej królowej składa polski lud".

Komisariat Policji w Widawie ul. Wieluńska 1.

Widawa - ul. Burzyńska i ul. Wieluńska. Rozwidlenie dróg wojewódzkich nr 480 i 481.

Przy ul. Burzyńskiej ustawiona jest tablica informacyjna, dot. modernizacji drogi do Burzenina z funduszy Urzędu Marszałkowskiego w Łodzi.

Zespół Szkół w Widawie ul. Wieluńska 17. W jego skład wchodzi Szkoła Podstawowa, Publiczne Gimnazjum oraz Zasadnicza Szkoła Zawodowa.

Widawa - tablica wjazdowa przy drodze woj. nr 481.

W 1388 roku Widawa otrzymała prawa miejskie z rąk króla Władysława Jagiełły, co – zdaniem badaczy dziejów – dowodziło uznania dotychczasowego rozwoju osady i jej ważnym znaczenie dla handlu. Wpływ na to miało niewątpliwie położenie przy jednym z głównym szlaków przemierzanych przez kupców w epoce średniowiecza. Przez Widawę wiodła trasa z Poznania przez Sieradz i Piotrków Trybunalski do Krakowa. Przez wieś, a potem miasto przetaczały się tabory ze zbożem i solą.

A dziś przez Widawę przetoczył się Mr SCOTT ! Na ul. Wieluńskiej dostrzegam napis z liczbą "400" i wszystko się zgadza ! Jak Bozia da zdrowie, to już wkrótce zaliczę wycieczkę numer 400 !!!

Kapliczka przy ul. Kiełczygłowskiej. Pod godłem Polski znajduje się tabliczka z napisem "1914. Odnowił Józef Mapańda 1 kwietnia 2009".

Cały czas krążę uliczkami Widawy i pstrykam mnóstwo zdjęć. Ta intensywna praca mocno nadwyręża moje siły. Robię więc sobie przerwę śniadaniową, a pod kapslem napoju "Tymbark" znajduję dziś napis "Im więcej, tym lepiej" !

Widawa - ul. Poniatowskiego 8 "Usługi pogrzebowe".

Kościół Św. Marcina w Widawie - wybudowany z funduszów Wężyków w 1446 roku, rozbudowany w XV-XVII wieku, spalony w 1802 roku.

Po odbudowaniu w 1846 r. służył jako kościół filialny. Obecnie ze względu na bardzo zły stan techniczny, jest zamknięty. Można oglądać go tylko zza ogrodzenia.

Widawa - Stary Rynek. W 1994 roku były tu nagrywane sceny do filmu „Psy 2. Ostatnia krew” w reżyserii Władysława Pasikowskiego.

Stary Rynek  - syrena strażacka i drewniany dom z początku XX wieku. Z ciekawszych informacji na temat Widawy warto dodać, że w XVIII wieku miejscowość została poważnie zniszczona w czasie walk ze Szwedami.

Widawa i ul. Nadrzeczna, gdzie zachowała się zabudowa z przełomu XIX i XX wieku.

Jeden z wielu drewnianych domów, jakie można spotkać na ulicach Widawy. Drewniak przy ul. św. Rocha 6 zbudowano w 1912 roku.

Gminny Ośrodek Kultury w Widawie ul. Mickiewicza 3. Do podstawowych zadań GOK należy m.in. rozbudzanie zainteresowań i potrzeb kulturalnych, edukacja kulturalna i wychowania przez sztukę. 

Przy GOK ustawiona jest tablica "Park Krajobrazowy Międzyrzecza Warty i Widawki". W obecnych granicach park leży na terenie 9 gmin : Widawa, Konopnica, Burzenin, Zapolice, Sieradz, Sędziejowice, Ostrówek, Rusiec, Zduńska Wola. Jego powierzchnia wynosi 25330 ha.

Most na rzece Nieciecz na ul. Mickiewicza.

Nieciecz to rzeka w w Kotlinie Szczercowskiej, lewy dopływ Widawki, o długości ok. 34 km. Swoje źródła ma w okolicach Dworszowic Pakoszowych. Do Widawki uchodzi na północ od Widawy.

Remiza Ochotniczej Straży Pożarnej w Widawie ul. Mickiewicza 24.

Na ścianie strażnicy zawieszona jest tablica : "Na pamiątkę 100 rocznicy powstania Ochotniczej Straży Pożarnej w Widawie 1905-2005. Fundatorzy W. i M. Chajdas".

Żelazny krzyż na ul. Mickiewicza.

Na cokole umieszczona jest tabliczka "Fundator Antoni Śląski 1948 r.".

Widawa - skrzyżowanie ul. Mickiewicza (droga woj. nr 481) z ul. Kolejową (droga woj. nr 480).

Obwód Drogowy "WIDAWA" przy ul. Kuziówek 1.

Ciekawa willa wypatrzona na ul. Kuziówek.

Kapliczka - krzyż przy ul. Słowackiego.

Osiedle domów jednorodzinnych przy ul. Kolejowej.

Droga woj. nr 480 przy ul. Kolejowej. Do Szczercowa jest stąd tylko 17 km !

Widawa ul. Mickiewicza - DW nr 481.

Dojeżdżam do tablicy wyjazdowej przy ul. Mickiewicza i kończę zwiedzanie Widawy. Pewnie wrócę tutaj jeszcze nie raz, przy okazji wycieczek w dalsze rejony woj. łódzkiego

POWRÓT  DO  ŁODZI

Wieś Rogóźno - tablica wjazdowa przy DW nr 481.

W Rogóźnie skręcam w szosę prowadzącą do wsi Chociw.

Przy moście ustawiona jest tablica informacyjna z napisem "Budowa mostu przez rzekę Widawkę w miejscowości Rogóźno - droga wojewódzka Nr 481 wraz z przebudową dojazdów. 75% środków - 6.145.001,30 zł na realizację projektu pochodzi z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego".

Dzięki funduszom z Unii Europejskiej, wybudowano drogę z Rogóźna do drogi woj. nr 480 w Kolonii Zawady.

To bardzo malownicza trasa, która wiedzie wzdłuż rzeki Widawki.

Droga woj. nr 480 i tablica wjazdowa do wsi Kolonia Zawady.

Kolonia Zawady - przejazd kolejowy.

Przez wieś przebiega magistrala węglowa, czyli linia kolejowa nr 131. Popularna „węglówka” została wybudowana w latach 1926-1933. Trasa kolejowa miała duże znaczenie gospodarcze, bowiem łączyła zagłębie węglowe Górnego Śląska z Gdynią. Jak na ówczesne czasy była to największa oraz najnowocześniejsza inwestycja II Rzeczypospolitej. Budowniczym linii kolejowej był polski inżynier Józef Nowkuński.

Na całej trasie magistrali węglowej, znajdują się dworce kolejowe, który wybudowano wg jednakowego wzorca. Jest to tzw. styl narodowy - dworkowy.

Właśnie taki dworzec znajduje się w miejscowości Chociw Łaski.

Chociw Łaski to kolejna niewielka stacja pośrednia, położona na południowym odcinku Magistrali Węglowej. Posiada ona układ torów typowy dla stacji z tej linii - 4 tory główne, z których trzy znajdują się przy niskich, jednokrawędziowych peronach.

Ruch pociągów na stacji prowadzony jest przez nastawnie "ChŁ" i "ChŁ1", które posiadają urządzenia mechaniczne scentralizowane z sygnalizacją świetlną. Trafiam na dyżur sympatycznego kolejarza, który pozwala mi obejrzeć urządzenia do sterowania ruchem pociągów.

Historia powstania "Magistrali węglowej" jest bardzo interesująca ! Miałem okazję się z nią zapoznać m.in. przy okazji wizyty na stacji kolejowej we wsi Otok - zobacz WYCIECZKA Nr 216.

Wieża ciśnień na stacji kolejowej Chociw Łaski.

Po obejrzeniu dworca wracam na DW nr 480 i wyjeżdżam ze wsi Kolonia Zawady.

Ponownie melduję się w Rogóźnie.

Raz jeszcze spoglądam na bystry nurt Widawki.

Remiza OSP Rogóźno.

Droga woj. nr 481 w Rogóźnie i skrzyżowanie z szosą prowadzącą do Piotrkowa Trybunalskiego. To "tylko" 50 km !

Kontynuuję kurs po DW nr 481 i opuszczam terytorium Gminy Widawa.

Wjeżdżam na obszar sąsiedniej Gminy Sędziejowice.

Utrzymuję wysoką średnią przejazdu i już nigdzie się nie zatrzymuję. Przejeżdżam przez : Wolę Wężykową...

Nowe Kozuby...

Oraz Stare Kozuby.

Szybko docieram do wsi Sędziejowice, którą poznałem dobrze w czasie WYCIECZKI Nr 255.

Odnowiona remiza strażacka OSP Sędziejowice.

Super odcinek zjazdowy na trasie Sędziejowice - Lichawa.

Wiadukt magistrali węglowej we wsi Lichawa.

Cały czas mocno napieram na mechanizm korbowy i błyskawicznie docieram do Łasku. Tam robię sobie pamiątkowe zdjęcie pod pomnikiem na Placu 11 Listopada.

Przez cały dzień towarzyszy mi świetna pogoda ! Lipcowe słońce pięknie oświetla Muzeum Historii Łasku.

Także Kolegiata Niepokalanego Poczęcia NMP i św. Michała Archanioła w Łasku, prezentuje się dziś wyjątkowo !

Z Łasku pędzę do Kolumny, gdzie łapię łyk wody pod remizą strażacką.

Z Kolumny prędko dojeżdżam do Pabianic. Na zdjęciu kościół Świętego Mateusza Apostoła i Ewangelisty i św. Wawrzyńca Męczennika na Starym Rynku.

Po kwadransie dojeżdżam do Łodzi.

Odnowione kamienice i blok mieszkalny przy ul. Pabianickiej.

Aby odpowiednio zakończyć dzisiejszą eskapadę, podjeżdżam po kamienicę mieszczańską przy ul. Piotrkowskiej 175.

W dniu 10 listopada 2014 roku na budynku odsłonięto piękną tablicę upamiętniającą związki Iry Aldridge’a – pierwszego czarnoskórego tragika szekspirowskiego – z Łodzią.

Na tablicy autorstwa prof. Mariana Koniecznego, umieszczono popiersie aktora oraz napis : "W tym miejscu znajdował się Teatr i Zajazd Paradyż w którym nie zagrawszy roli Otella 7.08.1867 zmarł Ira Aldrige urodzony 24.07.1807 r. w Nowym Jorku pierwszy w dziejach czarnoskóry tragik szekspirowski. Osiągnął sławę międzynarodową. Pochowany w Łodzi na cmentarzu ewangelicko-augsburskim. Fundatorzy Barbara Johnson Williams. Prezydent Miasta Łodzi. Muzeum Kinematografii w Łodzi. Łódź 2014".

Na ścianie kamienicy przy ul. Piotrkowskiej 177 zawieszona jest tabliczka Urzędu Miasta w Łodzi z informacją dot. hotelu i teatru "Paradyż". Dawny zajazd został wyburzony w roku 1972 i obecnie w jego miejscu stoi betonowy blok mieszkalny (ul. Piotrkowska 175a/177). "Paradyż" był pierwszym w mieście publicznym ogrodem. W 1827 roku założył go Jan Adamowski, właściciel karczmy na dawnym rynku Nowomiejskim 16 (obecnie pl. Wolności 9).

Przy okazji zaglądam na podwórze przy ul. Piotrkowskiej 175. Z tego poziomu bardzo ciekawie prezentuje się kamienica, którą wybudował Otto Jan Schultz. Od ok. 1913 roku, do wybuchu II wojny światowej, nieruchomość należała do rodziny Zajbert.

W podwórzu posesji mieścił się Instytut Leczenia Radem, utworzony w 1927 roku. Zakup radu, sprowadzonego z Berlina, sfinansowało w dużym stopniu fabrykant Edward Herbst. Pierwszym kierownikiem instytutu był wybitny łódzki lekarz i społecznik, dr Józef Maybaum-Marzyński, który również mieszkał pod tym numerem.

Jak to mam w zwyczaju, na koniec każdej wycieczki oglądam postępy prac przy budowie centrum przesiadkowego łódzkiego MPK. Dworzec tramwajowy, który budowany jest wzdłuż al. Mickiewicza, między ul. Piotrkowską i al. Kościuszki, nabiera coraz bardziej realnego kształtu !

Jednocześnie trwa przebudowa trasy W-Z. Układane jest nowe torowisko na skrzyżowaniu ulic Piotrkowska z al. Mickiewicza.

Uff !!! To był bardzo gorący dzień i całe szczęście, że na Piotrkowskiej przy pasażu Schillera ustawiono kurtynę wodną. Takiej jak ta nie ma nigdzie indziej - tylko w Łodzi ! Nie dość, że chłodzi, to jest... ekologiczna. Na godzinę zużywa zaledwie 60 litrów wody, a daje radość wszystkim przechodniom - także rowerzystom !
O tym, że "Łódzka woda najlepsza" - nie trzeba już chyba przekonywać mieszkańców województwa łódzkiego !
Bo doceniają jej niepowtarzalny skład i smak wszyscy - pewnie także w Widawie !!!