Mr SCOTT jedzie do... Mokrska i Ożarowa ! Trasa WYCIECZKI Nr 617. Tegoroczny marzec nie był taki zły ! Pogoda dopisała, zaliczyłem osiem całodziennych wycieczek i wykręciłem na rowerze ponad 1693 km ! Dziś pomknąłem po nowe przygody na piękną Ziemię Wieluńską, odwiedziłem dwie wsie gminne Mokrsko i Ożarów i przejechałem aż 271 km !!! Przebieg wycieczki dokładnie udokumentowałem - zrobiłem ok. 500 zdjęć i nakręciłem kamerą GoPro ponad 35 filmów. Ale spokojnie Czytelniku ! To co zarejestrowałem na trasie prezentuję w mocno zmienionej formule. W tym roku porzuciłem dotychczasową manierę i obecnie zamieszczam na blogu tylko najistotniejsze i najciekawsze momenty z wycieczki. Bo gdybym miał opisać trasę wg mojego starego schematu, to na 100% byłoby to bardzo trudne do przełknięcia... Mam nadzieję, że ten nowy sposób opisu okaże się zbawienny nie tylko dla mnie !
Wyjazd na trasę - godz. 8:30 i mural Mony Tusz przy ul. Gdańskiej 132/al. Mickiewicza.
Politechnika Łódzka - Wydział Biotechnologii i Nauk o Żywności ul. Wólczańska 171/173.
Nieczynna elektrociepłownia EC-2 ul. Wróblewskiego 26.
Przejazd kolejowy ul. Wróblewskiego/Maratońska i pociąg ŁKA.
Wyjeżdżam z Łodzi po ul. Szadkowskiej (droga wewnętrzna przy oczyszczalni ścieków).
Kościół św. Marcina i św. Marii Magdaleny w Górce Pabianickiej.
Wieś Ludowinka - czerwony szlak "Łódzka Magistrala Rowerowa W-E".
"Gmina Łask wita" - witacz przed wjazdem do wsi Krzucz.
Wieś Okup - szerokie pobocze drogi woj. nr 482.
Marzenin - droga ekspresowa S-8.
Marzenin - kościół parafialny p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
Wieś Grabia - niebieski szlak rowerowy "Skarby Ziemi Sieradzkiej".
Most na rzece Grabia - "Obszar Natura 2000".
Grabia należy do dorzecza Odry. Wypływa jako Grabówka z okolic wsi Dziwle, by po około 80 km leniwego meandrowania wpaść do Widawki.
Sędziejowice - kościół Świętej Marii Magdaleny Pokutnicy i Świętego Klemensa I Rzymskiego.
Sędziejowice i okolice poznałem dobrze podczas WYCIECZKI Nr 255.
Fontanna na Rynku Tadeusza Kościuszki w Widawie.
Szosa wyjazdowa z Widawy - droga woj. nr 481 do Wielunia.
"Górskie" klimaty w regionie łódzkim. Wieś Witoldów - widok z DW 481 w stronę Widawy.
Kapliczka z 1948 r. we wsi Osieczno.
Panorama z Osieczna na DW 481 w osadzie Brzyków.
Widok z DW nr 481 na centrum wsi Rychłocice (zobacz koniecznie WYCIECZKĘ Nr 480).
Jadę do wsi Szynkielów przez Park Krajobrazowy Międzyrzecza Warty i Widawki.
"Gmina Ostrówek wita" - niebieska tablica przed siołem Wielgie.
Ratusz Miejski w Wieluniu i pomnik "Wieczna miłość".
Wielkanocna pisanka - świąteczna ozdoba na Placu Kazimierza Wielkiego.
Plac Legionów w Wieluniu.
Wielkanocna pisanka na skwerze przy Nowym Rynku.
Muzeum Ziemi Wieluńskiej.
Wieluń ul. Śląska - skręcam w prawo w ul. Joanny Żubr (droga na Opatów).
Wieluń ul. Żubr - tablica "Wypocznij aktywnie na Bursztynowym szlaku". No przecież jadę do... i wypoczywam !
Kościół Świętej Barbary Dziewicy i Męczennicy w Wieluniu ul. Wiśniowa 12.
Z Wielunia dojeżdżam do wsi Krzyworzeka i rozpoczynam zwiedzanie.
Cmentarz choleryczny i tablica z napisem : "Cmentarz naszych przodków zm. wskutek epidemii cholery na przełomie I i II połowy wieku XIX. Wzgórze Golgoty ówczesnych mieszkańców tutejszej miejscowości. Uwaga ! Uprasza się o godne traktowanie pomnika dramatu naszej historii. Pokój ich duszom. Cześć ich pamięci. W cierpieniu i w chorobie, gdy śmierci przyjdzie czas Chryste ufamy Tobie, że nie opuścisz nas. Rok Pański 2006".
Obelisk z pamiątkową tablicą : "Cóż znaczą wobec wieczności : fortuna, potęga, sława i ty wielka chwało ? W powyższych słowach zawarte zostało, iż wszystko to marność, smutny nasz los, wszystkim nam zgotowana dola i co po nas zostanie ? Pustka, niepamięć i tylko błędna mgła wstająca rankiem wśród zimnego pola. Pomników marmury pokruszy czas i naszych zasług przygasi blask. W hołdzie na pamiątkę po wsze czasy, dla nas i następnych pokoleń, cichym bohaterom najwyższej kategorii, najwierniejszym córom i synom matki ziemi żywicielki, bezkrwawym rycerzom poległym w nierównej walce z okrutnym i straszliwym wrogiem całej ludzkości, epidemią cholery wieku XIX-ego. Pokój ich duszom. Cześć ich pamięci ! Jubileusz 750-lecia istnienia miejscowości i Parafii św. Ap. Piotra i Pawła - Parafianie. Krzyworzeka AD 2014".
Drewniany krzyż z tabliczką "Krzyż - cierpienia, zbawienia".
Tablica informacyjna z napisem : "Cmentarz choleryczny w Krzyworzece. Założony w 1852 r.. Położony poza wsią, na poświęconym terenie, przy drodze wiodącej w stronę Wielunia. Grzebano na nim zmarłych na cholerę. Epidemia, jaka przetoczyła się przez Polską latem tamtego, 1852 r., wędrowała z południa (za sprawą przemarszu wojsk na tzw. wojnę krymską). W 1925 r. cmentarz otoczony został rowem i porósł akacjami. Gmina Mokrsko" i nazwiska 96 osób "Zmarli Krzyworzeka 1852 r.".
Szkoła Pomnik Tysiąclecia Państwa Polskiego im. Stefana Żeromskiego.
Rzeźba króla Władysława Łokietka na placu przed szkołą.
Tabliczka pod rzeźbą "Władysław Łokietek (król polski w latach 1306-1333), który według miejscowej legendy, ukrywał się przed Krzyżakami w dzwonnicy w Krzyworzece".
Tablica informacyjna na budynku dot. wykorzystania funduszy europejskich przy realizacji projektu pt. "Szkoła z perspektywą - wysoka jakość oświaty w gminie Mokrsko. Człowiek najlepsza inwestycja".
W obiekcie szkolnym mieści się także biblioteka oraz przedszkole.
Remiza strażacka OSP Krzyworzeka (rok założenia 1917).
Kościół p.w. Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Krzyworzece.
Tablica informacyjna na ogrodzeniu dot. wykorzystania funduszy europejskich przy realizacji inwestycji "Odwodnienie i utwardzenie terenu przy kościele p.w. Św. Apostołów Piotra i Pawła w Krzyworzece" w ramach projektu pt. "Wzmocnienie roli szlaku bursztynowego i innych szlaków tematycznych w zintegrowanym produkcie turystycznym województwa łódzkiego".
Tabliczka informacyjna Gminy Mokrsko dot. historii kościoła parafialnego w Krzyworzece.
Głaz narzutowy z wyrytym napisem "Z wdzięczności za wczoraj, z nadzieją na jutro. Pniewo 1264 - Krzyworzeka 2014".
Nowa dzwonnica na placu przykościelnym.
Kościół wraz z wolnostojącą dzwonnicą, która przypomina dawne baszty, zbudowano po 1264 roku z fundacji księcia wielkopolskiego Bolesława Pobożnego.
Pierwotnie świątynia została wzniesiona z kamienia polnego, nadbudowanego cegłą. Później jednak ulegała różnym przeróbkom, m.in. w XVIII i XX wieku.
Wewnątrz kościoła znajduje się wyposażenie z XIV-XVIII stulecia, m.in. późnorenesansowy ołtarz główny z pierwszej poł. XVII wieku, wypełniony rzeźbą Chrystusa Ukrzyżowanego i patronów parafii.
Chór muzyczny i organy świątyni.
Zabytkowa chrzcielnica z połowy XVIII wieku.
Pozłacany żyrandol Domu Bożego.
Stacja X Drogi Krzyżowej "Jezus z szat obnażony, mirą i żółcią pojony".
Na przełomie XIV i XV wieku starostwo wieluńskie wraz z Krzyworzeką, trzymał komes Bernard Wierusz, jeden z najbardziej prężnych starostów, fundator klasztoru Paulinów w Wieruszowie, zaufany księcia Władysława Opolczyka.
W XVI wieku sołectwem krzyworzeckim administrowali od 1557 roku dzierżawcy Jan i Piotr Łochyńscy.
Cmentarz parafialny w Krzyworzece.
Przy bramie wejściowej ustawiona jest tablicą z wiadomościami dot. nekropolii, którą założono przed 1925 rokiem.
"Ks. Szymon Pilecki Proboszcz Parafii Krzyworzeka od 1908 do 1917 żył lat 49 zmarł 2.03.1917. Niech odpoczywa w pokoju".
Pomnik poświęcony "Ofiarom II-ej wojny światowej 1939-1945".
Pomnik żołnierzy polskich : porucznika Kazimierza Kamińskiego (dowódca kompani zwiadu 36 Pułku Piechoty Legii Akademickiej z Warszawy 28 OP Armii "Łódź"), który poległ 2 września 1939 roku w Krzyworzece oraz NN żołnierza, który poległ w 1918 roku.
Krzyworzeka to jedna z najstarszych miejscowości ziemi wieluńskiej. Osadę o nazwie Pniewo (nazwa Krzyworzeka pojawiła się dopiero w 1415 lub 1418 roku), założył wraz kościołem książę Bolesław Pobożny przed 1264 rokiem.
Z Krzyworzeki dojeżdżam do miejscowości Mokrsko. Pierwsza wzmianka o osadzie pochodzi z 1220 roku, z dokumentu biskupa krakowskiego Iwo Odrowąża. Przez długi czas wieś należała do rodu Kożuchowskich.
Dom i wzorowe gospodarstwo sołtysa wsi Mokrsko.
Kapliczka św. Jana wybudowana w latach 30-tych XX wieku. Odbudowana w 2012 r. przez mieszkańców Mokrska II.
Miejscowość położona jest przy szosie z Byczyny do Wielunia. Przy tym trakcie skupione są najważniejsze obiekty.
We wsi mieszka ponad 1500 osób we własnych domach jednorodzinnych. Zachowało się kilka drewnianych chałup z okresu międzywojennego.
Remiza strażacka OSP Mokrsko (rok założenia 1909).
Remizę "Zbudowano przy pomocy finansowej Państwowego Zakładu Ubezpieczeń".
Urząd Gminy Mokrsko.
Gminę zamieszkuje ponad 5600 osób, które skupione są w 12 sołectwach.
Ośrodek zdrowia i punkt apteczny.
Kościół p.w. św. Stanisława Biskupa Męczennika w Mokrsku.
Tablica informacyjna na ogrodzeniu dot. wykorzystania funduszy europejskich przy realizacji inwestycji "Wymiana dachu i drzwi, remont posadzki prezbiterium oraz podstawy ołtarza, remont elewacji kościoła p.w. Św. Stanisława w Mokrsku" w ramach projektu pt. "Wzmocnienie roli szlaku bursztynowego i innych szlaków tematycznych w zintegrowanym produkcie turystycznym województwa łódzkiego".
Obelisk na placu przykościelnym z tablicą "Tu spoczywają zwłoki pułkownika Aleksandra Kożuchowskiego poległego w walkach pod Wiedniem w 1683".
Murowana świątynia została wzniesiona w 1626 roku. W roku 1629 sędzia grodzki Andrzej Kożuchowski powiększył ją, przedłużając nawę – najpierw konstrukcją drewnianą, a potem murowaną.
Dom Boży posiada wyposażenie w stylu późnobarokowym. Ołtarze i ambona z bogatą snycerką powstały w II połowie XVIII wieku.
Ołtarz główny wypełnia obraz św. Józefa z Dzieciątkiem. Z jego lewej i prawej strony są umieszczone rzeźby św. Anny i św. Joachima, a także wyeksponowane są okazałe postacie: Gabriela Archanioła i św. Michała przebijającego włócznią smoka. Górna część ołtarza jest zwieńczona owalnym obrazem, z wizerunkiem Trójcy Świętej w otoczeniu aniołów.
Chór muzyczny i organy kościoła.
Płyta epitafijna (poświęcona żonie rządcy dóbr Mokrsko P. Kozłowskiego) i tablice pamięci księży na ścianie nawy.
Zabytkowa chrzcielnica z końca XVIII wieku.
Tablica epitafijna "Tu spoczywają zwłoki ś.p. Józefa Trzaski dzierżawcy dóbr rządowych Wróblewo uro. d. 19 marca 1808 r. zmarłego d. 10 lutego 1860 r.".
Kościół wpisany jest do rejestru zabytków. Miejscowa parafia św. Stanisława Biskupa Męczennika ma odległe tradycje, bowiem istniała już w 1308 roku.
Obok świątyni znajduje się niewielki staw i dom parafialny.
Przed kościołem stoi pomnik z orłem poświęcony ochotnikom poległym w latach 1918-20 oraz mieszkańcom gminy Mokrsko, którzy polegli w czasie drugiej wojny światowej.
"Padli na polu chwały odpierając z granic Państwa Polskiego pod wodzą Józefa Piłsudskiego nawałę najeźdców w latach 1918-20".
Środowiskowy Dom Samopomocy dla osób upośledzonych umysłowo w Mokrsku.
Szkoła Podstawowa i Gimnazjum w Mokrsku.
Tablica informacyjna "Projekt współfinansowany przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego", nazwa inwestycji "Rozbudowa budynku szkolnego w miejscowości Mokrsko - etap I".
Boisko piłkarskie, na którym rozgrywa swoje mecze Klub Sportowy "Sparta" Mokrsko.
Kompleks boisk sportowych.
Tablica edukacyjna pt. "Wieluńska Kolej wąskotorowa".
Na planszy opisano historię kolejki i zamieszczono archiwalne zdjęcia. Trasa rekreacyjna szlakiem Wieluńskiej Kolejki Wąskotorowej Praszka - Mokrsko - Wieluń została oficjalnie otwarta 20 września 2015 roku.
Park dworski w Mokrsku.
Na terenie zieleńca znajdują się trzy malownicze stawy.
W centrum parku stoi piętrowy budynek dworu szlacheckiego. Został wybudowany na obszarze należącym do dawnego drewnianego dworu obronnego.
"W 50 rocznicę śmierci obywatelce ziemskiej, dziedziczce dóbr Mokrsko Szlacheckie, animatorce życia społecznego, kulturalnego i gospodarczego Alojzie Marii Jakowickiej ur. 8.01.1864 r. - zm. 21.01.1957 r. w dowód wdzięczności mieszkańcy Mokrska. Mokrsko 19 sierpień 2007 r.".
Budynek dworu, choć kubaturowo duży, charakteryzuje się skromną fasadą, pozbawioną elementów zdobniczych.
Na terenie parku rozstawione są tablice edukacyjne : "Łąka", "Park i jego mieszkańcy" oraz "Stawy parkowe".
Stawy zajmują większą część dawnego parku dworskiego. Zasila je ciek należący do systemu wodnego rzeki Pysznej.
W latach 70. dużą popularnością cieszył się ulokowany w budynku dworu w Mokrsku „Ośrodek Nowoczesnej Gospodyni” otwarty w 1969 roku. Współcześnie park dworski jest miejscem, w którym lokalna społeczność może spędzać wspólnie czas, integrować się i świętować podczas licznych imprez, festynów i gminnych uroczystości.
Urząd Poczty Polskiej w Mokrsku.
Bank Spółdzielczy w Ruścu - Oddział w Mokrsku.
Dom i wzorowe gospodarstwo sołtysa wsi Mokrsko Rządowe.
Skrzyżowanie z drogą na Wróblew i Komorniki oraz Słupsko.
Stoi przy nim drogowskaz do części Mokrska o nazwie Korea.
Inne integralne części wsi to : Kośnik, Majorat, Mokrsko Rządowe, Poduchowne, Wiatraki, Wola Mokorska i Zimna Woda.
Zakłady mięsne Henryk Kania oddział w Mokrsku.
Droga wyjazdowa z Mokrska na teren gminy Skomlin.
Mokrsko jest największą miejscowością w gminie z dobrze rozbudowaną infrastrukturą administracyjno-usługową. Dawniej istniał folwark Mokrsko, do którego włości przynależały wsie Kazimierz, Słupsko i Piaski. Ostatnim jego właścicielem była Alojza Jakowicka.
Cegielnia w Mokrsku. Zakład produkuje wyroby z naturalnego surowca (cegła pełna, dziurawka, K-2, pustaki i inne).
Cmentarz parafialny w Mokrsku.
Grób Rodziny Bednarzy.
Spoczywa tu "Ś.P. Ks. Kanonik Zdzisław Bednarz" - proboszcz Parafii Kłomnice w latach 1998-2002.
"W latach 1939-1945 z rąk hitlerowskich oprawców zginęli : harcerz z Mokrska Edward Głąb lat 14, powstańcy warszawscy - żołnierze AL, nieznany mieszkaniec Wróblewa. W hołdzie ofiarom II wojny światowej mieszkańcy gminy Mokrsko" i nazwiska zabitych.
Ołtarz i krzyż na cmentarzu.
Nekropolia znajduje się na tyłach kościoła. Prowadzi do niej aleja wysadzana brzozami.
Po zwiedzeniu Mokrska kieruję się na południe drogą, po której przebiega zielony szlak rowerowy EWI-4.
Mijam rozjazd do osady o nazwie Złota Góra.
Widok z szosy na cegielnię w Mokrsku.
Panorama z drogi na wzniesienie pod siołem Złota Góra.
Dojeżdżam do wsi Komorniki. Miejscowość ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od XV wieku.
We wsi na wzgórzu, znajduje się niewielki cmentarz.
Jest tu tylko jedna ważną mogiła : grobowiec zmarłych kapłanów Parafii św. Mikołaja w Komornikach.
Widok z terenu nekropolii na osadę Komorniki.
Zrujnowany budynek dawnej Spółdzielni Kółek Rolniczych - zakład usług mechanizacyjnych w Komornikach.
Skrzyżowanie z drogą do wsi o nazwie Jasna Góra.
Tablice informacyjne dot. wykorzystanie środków finansowych z UE podczas przebudowy drogi.
Państwowy Dom Dziecka w Komornikach. Przed 1939 rokiem znajdował się w tym miejscu sierociniec, który mieścił się w budynku dworku szlacheckiego.
Świetlica wiejska w Komornikach.
Kościół p.w. św. Mikołaja. Wzniesiony został na przełomie lat 20. i 30. XVII wieku, a jako datę jego budowy przyjmuje się rok 1631. Fundatorami byli Andrzej i Ewa Woliccy – ówcześni właściciele Komornik.
Kościół jest orientowany, jednonawowy, wzniesiony na rzucie prostokąta zamkniętego od wschodu wielobocznie, od zachodu ograniczonego kwadratową wieżą.
Przed świątynią stoi żelazna dzwonnica i figura Matki Bożej z napisem na cokole "Maryo Niepokalane Poczęcie módl się za nami 1901 r."
Tablica w kruchcie "Ś.P. Ks. Wincenty Nowak Proboszcz przy tutejszym kościele od roku 1937 do roku 1941. Na wieczną pamiątkę wdzięczni parafianie". Duchowny poniósł śmierć w niemieckim obozie koncentracyjnym Dachau.
W czasie okupacji kościół uległ dewastacji wskutek przeznaczenia go na magazyn. Po wojnie w latach 1952-1953, świątynię odnowiono, a cztery lata później jej wnętrze otrzymało nową polichromię, wykonaną pod kierunkiem artysty malarza Karola Dąbrowskiego.
Ołtarz główny wypełnia rzeźba Chrystusa ukrzyżowanego.
Ambona z postaciami czterech ewangelistów.
Zabytkowa chrzcielnica z połowy XIX wieku.
Relikwie Świętej Urszuli Ledóchowskiej.
Chór muzyczny i prospekt organowy z drugiej poł. XVIII wieku.
Ołtarz boczny lewy z obrazem św. Mikołaja biskupa z XVIII wieku.
Belka tęczowa z zabytkowym krucyfiksem.
VIII stacja Drogi Krzyżowej "Jezus napomina płaczące niewiasty".
Ołtarze, główny i boczne oraz ambona są barokowe i pochodzą z XVII wieku. W prawym bocznym znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z pierwszej poł. XVII wieku.
Na bocznej ścianie świetlicy umieszczona jest pamiątkowa tablica.
"Pamięci członków Polskiej Organizacji Wojskowej z Gminy Mokrsko, którzy pod dowództwem Kazimierza Mamzera, w listopadzie 1918 roku zbrojnie upomnieli się o niepodległość, ich akcje rozbrojeniowe wojsk niemieckich w Komornikach, Ożarowie i Mokrsku były świtem nowej, niepodległej Polski po latach zaborów. Cześć ich pamięci mieszkańcy Gminy Mokrsko".
Pierwsze wiadomości pisane o Komornikach pochodzą z roku 1386, kiedy burmistrz i radni miasta Wielunia sprzedali sołectwo w Turowie Świątkowi z Komornik.
Remiza strażacka OSP Komorniki.
Tablica edukacyjna pt. "Wieluńska Kolej wąskotorowa".
Linia kolejowa działała od 1916 roku i łączyła Wieluń z wsią Zawisna.
Aleja drzew przy drodze przebiegającej przez Komorniki.
Opuszczam Komorniki i jadę na wschód.
Szybko docieram do wsi o fajnej nazwie Zmyślona.
Wjeżdżam na obszar zespołu przyrodniczo-krajobrazowego "Wzgórza Ożarowskie". Z drogi jest fantastyczny widok na Ożarów !
"Wzgórza Ożarowskie" to niezwykle malownicze, pofałdowane tereny Wyżyny Wieluńskiej.
Bystro docieram do Ożarowa i rozpoczynam zwiedzanie.
Pierwsza wzmianka o wsi Ożarów, która była własnością książęcą pochodzi z 1381 roku. Jej nazwa wywodzi się od słowa „ożar” i oznacza wypalony obszar leśny.
Wieś zamieszkuje obecnie ponad 900 osób.
Dom Ludowo - Strażacki w Ożarowie.
Na placu ustawiona jest figura św. Floriana - patrona braci strażackiej.
Kościół św. Marii Magdaleny w Ożarowie. Jest już trzecim wybudowanym w tej miejscowości. Poprzednie drewniane świątynie spłonęły.
"1440-2015 Kościół św. Marii Magdaleny w Ożarowie. 575 lat na straży wiary, historii i tożsamości narodowej".
Tablica w kruchcie "Księża proboszczowie Parafii Ożarów".
Ołtarz główny pochodzi z XIX wieku i wypełniony jest obrazem patronki kościoła św. Magdaleny i Jezusa.
Ciekawostka : ambona z postaciami czterech ewangelistów, pochodzi ze zniszczonej przez Niemców wieluńskiej fary.
Z sufitu zwiesza się bogato zdobiony żyrandol z pozłacanymi elementami.
Zabytkowy krucyfiks z poprzedniej świątyni i stacje Drogi Krzyżowej.
Ekspozycja hełmów i toporków strażackich. Dziękuję księdzu proboszczowi za zgodę na zrobienie zdjęć i ciekawe opowieści dot. parafii.
Na placu przykościelnym ustawiona jest figura Marii z gwiezdną aureolą.
Dom Boży wybudowano w latach 1930-1945. Konsekracja świątyni miała miejsce dopiero w 1961 roku.
Dom parafialny - kancelaria kościoła i mieszkania księży.
Brama wjazdowa na teren zespołu parkowo-dworskiego.
W Ożarowie znajduje się Muzeum Wnętrz Dworskich - oddział Muzeum Ziemi Wieluńskiej.
Jego największą atrakcją jest modrzewiowy, barokowy dwór otoczony parkiem, który należy do najcenniejszych rezydencji szlacheckich w Polsce.
Jego architektura została oparta o późnobarokowe założenia budownictwa dworskiego. Ma konstrukcję zrębową wykonaną z bali osadzonych na kamienno-ceglanym fundamencie.
Wnętrza dworu zostały zaadaptowane na potrzeby ekspozycji obrazującej ideę rodzinności dworu polskiego. W stylowym wnętrzu mieszczą się: salon, buduar i alkowa, pokój myśliwski, gabinet, sala jadalna, pokoik dziewczęcy. Zgromadzone zabytki pochodzą w większości z dworów ziemi wieluńskiej (np. piece z dworku w Parcicach).
Drewniana brama wjazdowa z napisem "Dwór w Ożarowie". W 1458 roku właścicielem Ożarowa był Jan Mężyk z Dąbrowy. Prawdopodobnie było to gniazdo rodowe Ożarowskich herbu Rawicz. W 1500 r. jako właścicielka wsi wymieniana jest Jadwiga Żychlińska herbu Szeliga, z Zagórzyna, żona wojewody kaliskiego M. Lubrańskiego.
W połowie XVI w. dobra ożarowskie w wianie otrzymała ich córka Anna Lubrańska, żona Mikołaja Rusockiego herbu Korab. Sto lat później właścicielami Ożarowa byli Grodziccy h. Łada, następnie Tymińscy h. Nałęcz, którzy w 1669 r. sprzedali dobra Kuleszom h. Ślepowron.
Od ok. 1740 r. Ożarów był własnością Władysława Bartochowskiego h. Rola, skarbnika sieradzkiego, łowczego i kasztelana wieluńskiego, któremu przypisuje się powstanie alkieżowego dworu. Za dworem stoi oficyna dworska z końca XIX wieku.
Na terenie parku znajduje się kilka stawów.
Zachowały się budynki mieszkalne pracowników dawnego folwarku i zespołu dworskiego.
Z lat 20. XX wieku pochodzi budynek administracyjny – kantor.
Cmentarz parafialny w Ożarowie.
Tablica na filarze bramy : "Trzeba było odpocząć utrudzonym w biegu i my tu nie na zawsze tylko na noclegu. 1896 r.".
Mogiła żołnierzy Wojska Polskiego : "Ś.P. Strzelcy : Wiktor Krakowski, Aleksander Kamiński, Zygmunt Lipiński, Konrad Kolasiński - żołnierze 36 PP Legii Akademickiej z Warszawy 28 Dywizji Piechoty Armii Łódź polegli 1 września 1939 roku w Ożarowie. Pokój ich duszom".
Mogiła miejscowych kapłanów. Spoczywa tu m.in. ksiądz Jan Szyca - zasłużony proboszcz i budowniczy kościoła w Ożarowie (żył lat 89, zmarł 4.03.1984 roku).
Nekropolia w Ożarowie.
Przy zespole dworskim zachowała się ceglana baszta.
Obok znajdują się pozostałe, zaniedbane i niszczejące obiekty.
Wyjeżdżam z Ożarowa drogą prowadzącą na wschód. Jest to szosa do przysiółka o nazwie Kocilew.
Mijam wiatrak drewniany typu "koźlak", który został zbudowany w 1914 roku przez rodzinę Kowalskich.
Jako młyn wietrzny pracował do roku 1960, kiedy to utracił pozwolenie na działalność gospodarczą.
W 1998 r. wiatrak został wykupiony przez władze Wielunia. Z inicjatywy Towarzystwa Przyjaciół Wnętrz Dworskich w Ożarowie oraz Muzeum w Wieluniu rozpoczęto kapitalny remont, który trwał do roku 2006.
Panorama na ożarowskie pola.
Od wiatraka pędzę z górki do drogi krajowej nr 45. W przysiółku o fajnej nazwie Morzykobyła, skręcam w kierunku wsi Józefów.
Wjeżdżam na obszar gminy Pątnów.
Dojeżdżam do sioła Grębień.
We wsi znajduje się późnogotycki, drewniany kościół p.w. Świętej Trójcy z ok. 1500 roku.
Jest to budowla konstrukcji zrębowej, z wieżą i dachem pokrytym gontem. Portale wejściowe profilowane są w kształcie "oślego grzbietu", a drzwi mają okucia jeszcze z czasów budowy świątyni.
Obok świątyni stoi niewielka dzwonnica pochodząca z czasów budowy kościoła.
Dom Boży w Grębieniu jest przedstawicielem tzw. stylu wieluńskiego. Wybudowany go z drzewa modrzewiowego.
Wewnątrz zachowała się niezwykle cenna późnogotycka polichromia na ścianach przedstawiająca sceny Męki Pańskiej oraz późnogotycko-renesansowa polichromia na stropach z około 1520 roku.
Na ogrodzeniu zawieszona jest tablica z informacją o wykorzystaniu środków z UE podczas impregnacji drewnianego poszycia ścian kościoła.
Publiczna Szkoła Podstawowa w Zespole Szkół Samorządowych w Grębieniu. Przez wieś przebiega rowerowy szlak łącznikowy EWI-8.
Pątnów - pofałdowana droga krajowa nr 43. Byłem tutaj niedawno - zobacz WYCIECZKA Nr 612.
Kieruję się na północ na teren gminy Wieluń.
Kocham te moje rowerowe wycieczki, bo za każdym razem odkrywam Nowy Świat !
Z osady Nowy Świat jadę do wsi Ruda. Przebiega tędy zielony szlak rowerowy o symbolu EWI-1.
Świetlica wiejska i remiza strażacka OSP Ruda.
Ruda - skrzyżowanie z drogą woj. nr 486.
Przy szosie znajduje się zabytkowy kościół p.w. św. Wojciecha.
Ruda - przejazd kolejowy.
Cmentarz parafialny przy drodze wyjazdowej ze wsi Ruda.
Zachód słońca nad polami w osadzie Widoradz.
Tablica wjazdowa do miejscowości Olewin.
We wsi znajduje się dwór otoczony parkiem, w którym rosną liczne pomniki przyrody. Majątek przed II wojną światową należał do rodziny Grodzickich.
Dworek wybudowano w połowie XIX wieku. Obecnie mieści się w nim świetlica środowiskowa.
W Olewinie wyjeżdżam na drogę woj. nr 488 i pedałuję do drogi krajowej nr 74.
Wytrwale kręcę korbą i już po zmroku, mijam hotel w Osjakowie.
Potem już się nigdzie nie zatrzymuję, tylko mozolnie pokonuję daleką drogę do Łodzi. Na terenie Rudy Pabianickiej, przy skrzyżowaniu z ul. Odrzańską pojawiło się nowe centrum handlowe.
Super wycieczkę do Mokrska i Ożarowa kończę na ul. Zachodniej. Stąd mam już tylko "rzut beretem" do domu. Wykręciłem dziś ponad 271 km i to był niezwykle udany dzień ! 😁
